10 Νοεμβρίου, 2009

Ο Ηθοποιός

 Ποιανού ήταν η σκηνοθεσία του όλου έργου;

Έχει συνειδητά επιλέξει εκείνο το ατέλειωτο καθισιό με το τσιγάρο στο στόμα, σίγουρος πως δε θα πεθάνει από αυτό κι ας το υπόσχεται πειστικά το πακέτο απ' τα τσιγάρα του.
Άλλωστε είναι βέβαιος πως δεν είναι του χαρακτήρα του η επίσπευση του θανάτου. Δεν μπορεί καν να καταλάβει αυτούς που βραχύνουν το χρόνο της ζωής τους για σημαντικούς ή όχι λόγους. Όταν θα έρθει η ώρα του όλα θα γίνουν ήρεμα, με το συνηθισμένο τρόπο. Μέχρι τότε υπάρχει χρονος να βλέπει μπροστά, αυστηρά μπροστά, εκεί που στοχεύει η μύτη του. Αν η παιδεία του επεφύλασσε κάτι καλό, αυτό ήταν οι παρωπίδες του.
Την μεγαλύτερη βεβαιότητα θα τη βρίσκει στα παντοτινά αισθήματα που προσφέρει η ζωή, για τα οποία κάτι πλανάται πάντα στην ατμόσφαιρα προβλέποντας πως δε θα υπάρχουν την επαύριο- έρωτες, όνειρα, χρήμα και δόξα.
Θα βαδίζει στους ίδιους πάντα δρόμους όντας το κριτήριο για την ηλικία τους καθώς ο ίδιος θα παραμένει πάντα ο ίδιος, στην ίδια ηλικία, αυτήν της γοητείας του ζεν πρεμιέ.
Σχεδιάζει να βρει κατάλυμα σ' ένα δωμάτιο για μποέμ εργένηδες, σε μια κουφάλα δέντρου ή καλύτερα σε μεγαλοπρεπή έπαυλη με υπηρετικό προσωπικό κάπου στη Β. Ιταλία...Το σημαντικό γι αυτόν είναι να μπορεί να ζεσταίνεται ή να καίγεται στη φωτιά της ματαιοδοξίας του, φωτιά που κρατά ζωντανή τρέφοντάς την με χαρτιά γεμάτα σημειώσεις για την τέχνη του.
Τέλος, υπόσχεση έδωσε στον εαυτό του να εφευρίσκει σενάρια της ζωής του, με τραγικά περιστατικά, δοσμένα σε θεαματικές χορογραφίες, σκηνικά ζοφερά και κοστούμια πολύχρωμα.
Τακτικά ονειρεύεται τον εαυτό του: ηθοποιό ντυμένο στα κίτρινα σαν το Μολιέρο στην τελευταία του παράσταση.

Δεν υπάρχουν σχόλια: