23 Νοεμβρίου, 2009

Η Νέα Ελευθερία

Ποιός θα ήταν τόσο θαρραλέος ώστε να δηλώσει ότι στην πραγματικότητα, μερικές στιγμές στην ιστορία του ανθρώπινου είδους, το ζητούμενο δεν είναι η "περισσότερη ελευθερία" αλλά η "λιγότερη ελευθερία";
Ποιός θα ήταν τόσο νουνεχής και ρηξικέλευθος ώστε να ορίσει - επιτέλους! - τα όρια της ελευθερίας με άλλο τρόπο, διαφορετικό από το βλακώδη και τετριμμένο που ισχυρίζεται πως "η ελευθερία μου τελειώνει εκεί όπου αρχίζει η ελευθερία του άλλου";
Ποιός θα αντιληφθεί πως η ελευθερία είναι κάτι που όχι μόνο προσφέρει αλλά απαιτεί κιόλας; Η ελευθερία εξυψώνει αυτόν που ήδη ίσταται (που...κάθεται όρθιος). Αυτόν που δεν ίσταται η ελευθερία αδυνατεί να τον εξυψώσει. Έναν ξαπλωμένο τεμπέλη θα τον ανυψώσει όπως ο γερανός θα ανυψώσει ένα πολύ βαρύ σκουπίδι ή ένα παράνομα σταθμευμένο αυτοκίνητο. Δεν θα τον εξυψώσει. Θα τον ανυψώσει. Όρθιο όμως δεν θα τον στήσει.
Το να μιλάμε για ελευθερία μας κάνει, αβασάνιστα, συμπαθείς. Μήπως όμως σαν έννοια η ελευθερία αξίζει περισσότερο σεβασμό;

2 σχόλια:

nkarakasis είπε...

Η αλήθεια είναι ότι η ελευθερία κανενός δεν είναι σημαντικότερη από την ελευθερία κάποιου άλλου. Συνεπώς όταν μιλούμε για λιγότερη ελευθερία, εννοούμε να ισομερίζονται τα δικαιώματα του κάθε ένα μας, μέσα στα όρια μιας κοινωνίας ισότιμης. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι όμως να απαιτείς την ελευθερία σου, χωρίς να περιμένεις απαραίτητα την καλή σύνεση των γύρω σου για μια πιο ελεύθερη ζωή.

cloudsinthemirror είπε...

Συνεπώς όταν μιλούμε για λιγότερη ελευθερία, εννοούμε να ισομερίζονται τα δικαιώματα του κάθε ένα μας, μέσα στα όρια μιας κοινωνίας ισότιμης.

Ασφαλώς, κύριε nkar.
Δε θέλουμε να φέρουμε τη σκλαβιά. Όμως δε γίνεται και να ζητάμε όλοι περισσότερη ελευθερία. Το πιασάρικο του αιτήματος για ελευθερία δε δικαιώνει και τον κάθε αιτούντα. Περισσότερη ελευθερία μπορούν να ζητούν και οι εκδότες κ.λπ.
Ελευθερία; Ναι, αλλά τι θα την κάνεις; Έχεις κάτι να την κάνεις ή θα πάει χαμένη;