Δάνεια, χρέη κι ο τρελός...

Η συνηθέστερη αντίδραση τού Έλληνα όταν -μέσω εισπρακτικών εταιρειών κ.λπ.- τού ζητείται η εξόφληση κάποιου χρέους, δεν είναι ίσως αρκούντως γνωστή στούς ...αμύητους. Οι άνθρωποι αυτοί που ΕΙΧΑΝ ΧΡΕΟΣ να γνωρίζουν έως πού φτάνουν οι δυνατότητές τους πριν δανειστούν, όταν έρθει η ώρα να ξεπληρώσουν το ...διάβολο, ξέρουν το δρόμο:

Χρωστάω στούς γιατρούς, είμαι άρρωστος/η κι έχω να πληρώσω τόσα χρέη που αδυνατώ να σας δώσω τα χρήματα που σας οφείλω

Και τρέχουν να πάρουν γνωματεύσεις από ιδιώτες γιατρούς, από γιατρούς τού Ι.Κ.Α., από νοσοκομειακούς γιατρούς, αδιάφορο ποιάς ειδικότητας είναι ο ...επιστήμων. Ο επιστήμων συνήθως δίνει μια γνωμάτευση, δεν είναι εκεί το θέμα αν πέσουν λίγα 50ευρα. Το ευτράπελο είναι πως πολλάκις ο "κατατρεγμένος από τις κωλοτράπεζες" πάει να πάρει γνωμάτευση από ψυχίατρο! Πάσχει, θέλει να πει ο άνθρωπος, ψυχολογικά και να μην τον πιέζουμε και πολύ γιατί μπορεί να αυτοκτονήσει και μετά...

Συνεχίζει ο Έλληνας την παράδοση τού Οδυσσέα: Όταν μάς καλούν για πόλεμο, τότε κάνουμε τούς τρελούς.