07 Μαρτίου, 2011

Pain killers





Αυτός ο ενοχλητικός πόνος είχε αρχίσει να παίρνει το πάνω χέρι στην μεταξύ μας σχέση μόνο και μόνο επειδή ήταν δικός μου πόνος. Είμαι ένας pain killer μα μόνο όταν πρόκειται για κάποιο ξένο πόνο. Για τους δικούς μου είμαι ένας αδαής, σκράπας εντελώς. Μπορώ μόνο μικρά πονάκια να εξολοθρεύσω πάνω μου. Ναι, πολλοί λένε πως για τα βάσανα τών άλλων είμαστε  -εμείς, οι pain killers-  αποτελεσματικοί στο έπακρον αλλά για τα δικά μας, έστω και μικρά βασανάκια, είμαστε εντελώς άχρηστοι. Έτσι είμαστε αναγκασμένοι να απευθυνόμαστε σε άλλους ομοειδείς μας. Μα ούτε αυτοί, πολλές φορές αποδεικνύονται επαρκείς.

Είναι η μόνη λύση τότε να καταφύγουμε σε πιο απαλές μεθόδους: μες την δεδομένη σκληραγωγημένη μας ύπαρξη, θα ψάξουμε κρυφά αυτούς που, με τα απαλά τους χέρια, με ένα άγνωστο σε μας άγγιγμα, μια προσευχή ή ένα από τα τόσα βότανα που εμείς υποτιμητικά πατούμε, θα μας πλησιάσουν στοργικά σαν να πλησιάζουν ένα παιδί και θα αποθέσουν το δικό τους γιατρικό πάνω στο δικό μας πόνο.

Το δικό τους γιατρικό που αργότερα, ψωροϋπερήφανοι, θα καμωθούμε πως ποτέ δεν έχουμε γνωρίσει. Γιατί;  Ε...γιατί; Γιατί έτσι εμάθαμε να κάνουμε όλοι οι "μεγάλοι pain killers".

4 σχόλια:

vague είπε...

Μπορεί να μην είναι αυτός ο λόγος...
Μπορεί να είναι ότι ο ξένος πόνος είναι απέναντι, τον βλέπεις καθαρά και μπορείς να στοχεύσεις με ακρίβεια και συχνά με επιτυχία. Για να πετύχει κανείς τον δικό του, πρέπει να γυρίσει το όπλο προς τα μέσα κι αυτό είναι κάπως επικίνδυνο, δεν είναι;

cloudsinthemirror είπε...

Ε,ναι,R. Επικίνδυνο δε λες τίποτα...Κι αυτοί οι pain killers καμμιά φορά βγάζουν τα μάτια τους με τα ίδια τους τα χέρια.

Ευχαριστώ για την ανάγνωση :{°

Sad_Vampiress είπε...

Την καλημερα μου!!!
Και σ'ευχαριστω για την επισκεψη!!!

Τον ξενο πονο μπορουμε να τον δουμε αντικειμενικα και αποστασιωποιημενα... Τον δικο μας πονο ομως δεν μπορει να τον βιωσει κανεις οπως εμεις, ακομα και αν εχει ηδη περασει απο εκει!

cloudsinthemirror είπε...

Δεν θα μπορούσα να μην επισκεφθώ μια παρέα βαμπίρ...
:)