21 Ιουνίου, 2011

Για την τέχνη έζησα




Με την τέχνη έζησα,
έζησα με αγάπη
κακό σε κανέναν ποτέ δεν είχα κάνει
και με το χέρι μου κρυφά
όσους δυστυχείς γνώριζα, βοηθούσα

Με καθάρια πάντα πίστη
η προσευχή μου
ανέβαινε σε αγιασμένους τόπους

Με καθάρια πάντα πίστη
στόλιζα με άνθη το ιερό
και τώρα που πονώ
γιατί, Κύριε, γιατί;

Γιατί μ' ανταμείβεις έτσι;

Έπλεξα διαμάντια στης Παναγίας το πέπλο
τραγούδησα στα αστέρια
πιο όμορφα για να λάμπουν

Και τώρα που πονώ
γιατί, Κύριε, γιατί;
Γιατί μ' ανταμείβεις έτσι;


Η άρια που λέγεται πως ο Πουτσίνι, μετέπειτα, απέρριπτε από το πρόσωπο τής Τόσκα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: