30 Νοεμβρίου, 2011

Άπραγες μέρες

Μου έλεγαν για ένα γέρο: έφυγε αφήνοντας πίσω του ένα μισοτελειωμένο βιβλίο που είχε αρχίσει να γράφει.

Μου είχαν πει για ένα ναύτη που στα μισά τού ταξιδιού συνάντησε το πικρό τέλος του πριν γνωρίσει άλλους κόσμους.

Άκουγα για όλους αυτούς που η ζωή τους δεν φτάνει για να προλάβουν όσα σπουδαία έχουν σχεδιάσει.

Είναι τσιγγούνα η ζωή μ' όποιον ζητά λίγο χρόνο ακόμη ενώ ανοιχτόχερα δίνει μέρες σ' όποιον άπραγος μένει.

Δεν κατάλαβα τη ζωή κι απόφαση δεν μπόρεσα να πάρω. Καλά είναι τα μεγάλα τα σχέδια μα προτιμώ, μου φαίνεται, τις στείρες άπραγες μέρες.

3 σχόλια:

jokand είπε...

Λες...γι αυτό ζω ακόμα;

(το βρήκα...από σήμερα το μεγάλο μου σχέδιο, θα είναι να πεθάνω)

Τον τελευταίο καιρό με στέλνεις "αδιάβαστο"!

Unknown είπε...

Δεν θέλω σχέδια (δεν έκανα άλλωστε ποτέ)
εκ φύσεως .. ασχεδίαστη

άπραγες μέρες, ναι
πρέπει οπωσδήποτε να είναι στείρες όμως;
θέλει "πράξεις" η ζωή;
οι σκέψεις δεν έχουν θέση;

cloudsinthemirror είπε...

Ευχαριστώ παιδιά. Τα σχόλιά σας είναι η καλύτερη ανταμοιβή για ένα στρατιώτη τής Τέχνης!

Δεν απαντώ στον καθένα χωριστά γιατί δε θα κάνω τίποτ' άλλο όλη μέρα. Έχω και 5 (πέντε) ποιητικές συλλογές που "τρέχουν".