27 Δεκεμβρίου, 2011

Ερήμην




Θα έχουμε απουσιάσει επί πολύν καιρό
όταν, παλιννοστούντες νοσταλγοί,
δούμε πως έγιναν αλλαγές  ένα σωρό
όλες σχεδόν εν τη πλήρη αγνοία μας


Άλλαξαν, θα πούμε, όλα συλλήβδην
Τι ζωή δίχως τάξιν και ηθικήν!  
σε λαϊκή αγορά ακατάστατη
ιδέες πωλούνται, φύρδην μίγδην


Φίλοι παλιοί, συνοδοιπόροι αγώνων
τώρα πώς μοιάζουν όλοι όχλος χύδην
μένει να γυρίσω την πλάτη μου σ' αυτήν 
την απόφαση που πάρθηκε ερήμην μου



4 σχόλια:

jokand είπε...

Άντε τώρα να προσέξεις το ποίημα!

Όταν συνέλθω...θα σχολιάσω.

(με αποπροσανατόλισες εντελώς...την τρέλανες τη "πυξίδα")

cloudsinthemirror είπε...

Μην κοιτάς το δέντρο και χάνεις το δάσος.

jokand είπε...

Η σάρκα φίλε μου...πολλές φορές υπερνικάει το πνεύμα!

Καλό...του έβαλες κι εσύ το "κουστουμάκι του"...και τολμηρός χωρίς να "σηκώσεις" κανένα σακάκι!

(θα ακολουθήσω κι εγώ τη συνταγή σου...ως προς το τολμηρός...με τα "κουστουμάκια" δεν τα πάω καλά)

Ανώνυμος είπε...

Ιδού η Ρόδος ιδού το ποίημα!