25 Ιουνίου, 2012

Οι κουβέντες της



Μπερδεύω τώρα τα λεγόμενά σου
Όποιαν ανοησία κι αν ακούσω
μοιάζει πως ήτανε δική σου ρήση
ή τής μητέρας μου νουθεσία
γυναίκας τού άλλου κόσμου

Ύστερα πάλι είναι έργο δύσκολο
να θυμηθώ σε ποιονε κάτι είπα
τη μια κουβέντα ή την άλλη
Πότε, πού; Ποιος ήταν, ποιά;
Σε ποιά πλευρά τού Ιόνιου;

"Προς τι αυτή η ενασχόληση;"
σ' ακούω ήδη να ρωτάς

Ξέρεις οι λέξεις μοιάζουν λύματα
σκορπάνε μες τις θάλασσες
και δηλητήρια γίνονται
ξύλα, συντρίμμια ναυαγίων
ξεβράζονται απ' τα κύματα



4 σχόλια:

jokand είπε...

Μου άρεσε!

Πάντα,κάθετος,λιτός(έως γυμνός...άντε με το μαγιώ) και κοφτερός.

Ευνούχε μουουου!!!

flash είπε...

λύματα τα λήμματα
μοιάζουν μα δεν είναι..

meril είπε...

λύματα;
καμιά φορά ....
σωσίβιες λέμβοι
ή απλά σωσίβια έστω

Ανώνυμος είπε...

Σου τυχαίνει να ξεχειλίζεις λύματα και να σου φεύγει ένα βάρος;

Λύμα στο Κύμα