19 Οκτωβρίου, 2012

Ες Φιλίππους


Ένας τρελός
μα πόσο τρελός μπορεί  κείνος να ήταν και κατάλαβε αμέσως
πως ο νους μου δεν ξεκολλάει απ' τα ταξίδια
Κι εξόν απ' τα ταξίδια υπάρχει τίποτα άλλο;

Δεν είμαι όμως για να πετώ
θέλω να μένω πάνω στον πλανήτη, να με πηγαίνει το κύμα
κατάστρωμα, καμπίνα, ενδιάμεσα λιμάνια
απρόβλεπτες καθυστερήσεις

Έτσι, λοιπόν, μού λέει ο ταξιδομανής
το κρυφό του δρομολόγιο:
Εις Πάτρας μπαρκάροντας, στο Μπάρι αφικνούμαι
και από κει στην Νέα Πόλι

Από τη Νέα Πόλι, αποβραδίς μπαρκάρω,
το πρωί είμαι στην Τυνησία
Προς Νότο παίρνω κάποιο τρένο
Λα Γκουλέτ, Σους, Τοζέρ

Είδε που τον κοιτούσα σα να λέω:
"Μα πώς μπορεί ο άνθρωπος χωρίς άλλους ανθρώπους;"
Φίλε μου, λέει, μην φοβάσαι, δεν τους ξεχνώ αυτούς,
με εκείνους οψόμεθα Ες Φιλίππους









5 σχόλια:

jokand είπε...

Καλό... σαν "Καβαφικό" μου κάνει!

Ανώνυμος είπε...

Τύπου Καβάφη...
Τι έπαινος, joko!

Lennon

meril είπε...

πολύ καλό!

cloudsinthemirror είπε...

Ευχαριστώ, μέριλ, που δίνεις κουράγιο σε έναν νεαρό που θέλει να ασχοληθεί με την ποίηση και το κατεστημένο (βλ. ανωτέρω) δεν τον αφήνει.

meril είπε...

Α! να μην ξέρω το χρέος μου ως εκπρόσωπος των γηραιών εδώ, γίνεται;
Σαφέστατα και γι' αυτό είμαι εδώ! για την ενθάρρυνση του νεαρού ποιητή!