27 Ιανουαρίου, 2013

Τακ ...Τακ...




Κάθεται πάνω στο μπιντέ με το νυχοκόπτη στο δεξί χέρι. Ύφος "ίσως δεν έχω τίποτα να πω, έχω πολλά όμως να σκεφτώ". Κοιτάζει το αριστερό χέρι...Τι σύμπτωση, πάλι από κει θα αρχίσει: τακ...τακ...τακ...

Αντίχειρας: Βαρέθηκα τους Αριστερούς τακ...πιο πολύ κι από τους Δεξιούς. Πόσο υποκριτές! ...τακ...τάχα σκέφτονται πιο πολύ από όλους ...τακ...την Ανατροπή και την Επανάσταση. Έχουν υιοθετήσει όλες τις αστι-τακ!...αστικές συνήθειες. Εν κατακλείδι στο διάολο, αυτοί κι ο Τσε κι ο Μάο κι ο Λιν Πιάο...τακ!

Δείκτης: Βαρέθηκα τη γεωπολιτική μας ...τακ...θέση, τη Βαλκανική χερσόνησο, τις ντοπιολαλιές...τα νησιώτικα, τις ιστορίες τής Τσαμουριάς...τακ. Μιλάτε σαν άνθρωποι, ρε Αγρινιώτες;

Μέσος: Η Ιστορία δεν ...τακ!...αποκαλύπτεται στον κάθε Τρεχαγυρευόπουλο, οπότε προς τι οι συζητήσεις περί κινημάτων; Σε κάθε καφενείο ...τάκ... ο Γιάνος (ο Καντάρ όχι ο Παπαντωνίου) κι ο ...τακ...Ίμρε Νάγκι, τουρλού με τον Αλιέντε.

Παράμεσος: Εγώ είχα συνηθίσει τον Ολυμπιακό με ...τακ...Πειραιώτες. Δεν ήθελα ούτε τους Πόντιους τού '88. Τώρα βλέπω 8 ξένους στην ενδεκάδα ...τακ ...

Μικρός: Αμερικάνικο ...τακ...'68... Παιδική χαρά. Τραγούδια, μουσική...How do you keep the music playing? ...τακ...Πώς παίζεις τόση ώρα το κλαρίνο; Μάης '68. Σε λένε το καρότσι τού Μάη.


Δεξί χέρι...
Αντίχειρας: Στρατηγική τής Έντασης ...τακ...Μα ποια ένταση, ποια ένταση που δεν ξέρεις τίποτα από ένταση...Αντιγραφή τής Ιταλικής ιστορίας τού '70 ...τακ...Μόνο που εκεί τότε είχανε μια κοινωνία σε υπερτροφική ...τακ...ανάπτυξη. Πότε είδες τελευταία φορά την Ελλάδα σε ανάπτυξη;

Δείκτης: Ψάχνω στο ραδιόφωνο μουσική...τακ... Αμερικάνικα και Τούρκικα. Απουσιάζει η Ιταλία, η Ισπανία, η Γαλλία. Και η ...τακ... τζαζ είναι αμερικάνικη. Μήπως είναι Αφρικάνικη, λέω...

Μέσος: Αλκοόλ...Αλκοόλ, παρακμή τού Ανατολικού μπλοκ. Τσαουσέσκου, Καντάρ, Ζιβκόφ, Χόνεκερ. Να πάρουν λίγη -τη μισή- Ευρώπη αφού ...τακ...γλίτωσαν την Ευρώπη από τον Μονάρχιδο.

Παράμεσος: Θέλω αλλά δεν μπορώ...τακ...Ο ορισμός τού ψεύτη. Δεν έχω δύναμη τώρα, αργότερα, παρά λίγο, θα ήθελα, ανέφικτο πρακτι-τακ... Μη βιάζεσαι ...μόνο οι ανόητοι βιάζονται.

Μικρός: Να γιατί δεν πρέπει να περιμένεις να "ωριμάσουν οι συνθήκες"...Όταν θα ωριμάσουν για σένα, πιθανόν να ωριμάσουν και για άλλους. Τότε...τακ...Ποιος θα πρωτοπρολάβει; Εσύ; Εσύ που "βιώνεις" μια κατάσταση..."βιώνεις"...τακ...βιώνεις, δεν ζεις.

Τα κομμένα νύχια πέφτανε στην μπανιέρα. Άνοιξε το νερό και τα πιο πολλά πήραν το δρόμο για την αποχέτευση.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"τα πιο πολλά", ε ...
πάντα όμως κάτι (μας) μένει... ; ...
μου άρεσε.
κάποια στιγμή θυμήθηκα και το τραγούδι του Celentano: "la cumbia di chi cambia" -
αν (σας) φαίνεται άσχετο με το θέμα, το αφήνω απλά σαν greeting

Ανώνυμος είπε...

Φίλε μου, η ζωή άρχισε σήμερα με ένα σκίρτημα για μένα, μια ανατριχίλα (θα επισκεφτώ και τον δερματολόγο). Μόλις ξύπνησα και σε είδα, είπα: να, δεν χάθηκε η ανθρωπιά.

Σουητκορνερμπόυ