Το μπαλκόνι μου είναι στην κορυφή τού κόσμου
Για τους πιο φτωχούς υπάρχουν δυο παραθύρια
Νοικιάζω εξώστες
Νοικιάζω θεωρεία
Φτηνά εισιτήρια
Και πιο ακριβά
Ελάτε, στριμωχτείτε στο διαμέρισμά μου
Μέχρι να έρθει η δικιά σας σειρά
Για να χαζέψετε
Τις συζητήσεις τών ανθρώπων
Τις φιλοφρονήσεις των
Αλλά το νου σας να 'χετε
Μη τυχόν και χάσετε
Κάποιο θεαματικό μαχαίρωμα
Μια ομαδική σφαγή, ένα ξαφνικό μακελειό
Τις ώρες που στο δρόμο βγαίνει άσχημη
Παγερή, ρυπαρή
Αδιάφορη
Και αυτοσχεδιάζει
Κείνη η Χολέρα
Για τους πιο φτωχούς υπάρχουν δυο παραθύρια
Νοικιάζω εξώστες
Νοικιάζω θεωρεία
Φτηνά εισιτήρια
Και πιο ακριβά
Ελάτε, στριμωχτείτε στο διαμέρισμά μου
Μέχρι να έρθει η δικιά σας σειρά
Για να χαζέψετε
Τις συζητήσεις τών ανθρώπων
Τις φιλοφρονήσεις των
Αλλά το νου σας να 'χετε
Μη τυχόν και χάσετε
Κάποιο θεαματικό μαχαίρωμα
Μια ομαδική σφαγή, ένα ξαφνικό μακελειό
Τις ώρες που στο δρόμο βγαίνει άσχημη
Παγερή, ρυπαρή
Αδιάφορη
Και αυτοσχεδιάζει
Κείνη η Χολέρα
3 σχόλια:
πολύ καλό!
Να σου αφήσω τον οβολό μου για να νοικιάσω μια θεσούλα όπου φτάνει;
:)
Καλό μήνα!
Ο οβολός
Ήταν όλα υπέροχα
Μέσα στην ανέχεια με τα σφραγισμένα στόματα
Με τα ψεύτικα φιλιά
Και την αφ’ υψηλού συγκατάβαση
Ήταν όλα υπέροχα
Περνάγαμε
Αφήναμε τον οβολό μας
Χαμογελούσαμε σαν υποχρέωση
Και φεύγαμε
Εσωτερικώς ραγισμένοι
Να ήταν άραγε εκεί κάποιος να έβλεπε;
Να ήθελε να δει;
Να επιθυμούσε να ακούσει;
Μπα, όχι
Μόνο ο οβολός μας είχε αξία
Και το επιμελώς κλεισμένο στόμα μας
Ευτυχώς, σπάνια το ανοίγαμε
Και έτσι δεν δυσαρεστούταν κανείς από τη θέα των δοντιών μας
Όλα ήταν υπέροχα
Στεγνά
Όλα ήταν καταπληκτικά
Δοσμένα
Ως τη μέρα που χαθήκαμε
Συγκινητικό
Δημοσίευση σχολίου