11 Σεπτεμβρίου, 2011

Οκτάωρο (Σ/4)




                                                     Ο φοιτητής, γρ. #1


Μετά από αυτό το γεγονός μια αλλαγή συνέβη μέσα στο μυαλό τού Φράκκο. Αυτοί οι τύποι που εκείνος παρακολουθούσε ήσαν άνθρωποι που συχνά έμεναν σπίτι τους, μη έχοντας διέξοδο να ζήσουν φυσιολογικά, να ξεδώσουν λίγο. Κι όταν τα κατάφερναν να βγουν, ήταν με την ψυχή στο στόμα: να... η γυναίκα που είχε ακούσει στο τηλέφωνο, παρά λίγο να βρισκόταν ψημένη μαζί με το παιδί της προσπαθώντας να αγγίξει λίγη ξεφτιλισμένη προσωπική ζωή, ένα δήθεν ρομάντζο με κάποιον νταβραντισμένο Κώστα.

Κάποιον παντρεμένο Κώστα, ίσως; Χτες ο Κώστας την έσωσε συμπτωματικά για να την ξαποστείλει ίσως αύριο ή μεθαύριο. Πόσο θα κρατούσε; Έχει πολλές ερμηνείες ένα γεγονός. Από τη μεριά του ο Κώστας μπορούσε αναμφίβολα να σκέφτεται πως έσωσε δυο ζωές. Από κει ως το σημείο να πιστέψει πως του χρωστούν ευγνωμοσύνη, η απόσταση είναι πολύ μικρή. Άλλος θα πίστευε πως οι δυο ψυχές τού ανήκαν.

Αυτά γύρω από τον ερωτικό τομέα τής καθημερινότητας που είναι η πηγή τών πιο τραγικών αλλά και τών πιο κωμικών καταστάσεων τής ανθρώπινης ζωής. Προηγουμένως είχαμε μια τραγωδία που αποσοβήθηκε. Στην παρακολούθηση μιας συνδιάλεξης στη γραμμή 1. ο Φράκκο είχε ακούσει τον φοιτητή να διηγείται τα παθήματά του στο πλαίσιο μιας ερωτικής συνάντησης. Κατέγραψε ο υπάλληλος όλο το ενδιαφέρον τμήμα τής συνδιάλεξης:

[[-Φίλε, ήμασταν στο κρεβάτι ώσπου ακούγεται το κλειδί στην πόρτα...

-Ήρθε ξαφνικά ο σύζυγος;

-Ποιός σύζυγος...Έλειπε αυτός, είπαμε. Η κόρη της ήταν, μια δωδεκάχρονη. Από την ταραχή μου κρύφτηκα στη ντουλάπα ενώ η μικρή άρχισε να ουρλιάζει στη μάνα της πως κάτι κρύβει, πως κάποιος είναι στην κρεβατοκάμαρα. Την έβλεπα μέσα από την ντουλάπα, άκουγα τη φωνή της και μ' έπιασε κρίση πανικού, 140 σφύξεις/λεπτό. Τα ρούχα στη ντουλάπα κουνιόντουσαν, ο αέρας τέλειωνε, το οξυγόνο δεν έφτανε κι ο λάρυγγάς μου είχε σφιχτεί. Η αναπνοή μου ακουγόταν σα σφύριγμα και σίγουρα, αργά ή γρήγορα, θα την άκουγε και η μικρή.

-Τέλειωσε νωρίς το βάσανό σου;

-Σ' εμένα φάνηκε μήνας ολόκληρος. Ευτυχώς η μάνα, τελικά, πήρε την κόρη να πάνε να τα πούνε έξω, πίνοντας καφέ σα φιλενάδες, λέει, σα μεγάλες γυναίκες. Αμέσως ντύθηκα κι έφυγα. Τις συνάντησα δυο τετράγωνα πιο κάτω από το σπίτι και η μικρή με κοίταξε επίμονα, λες κι αναγνώρισε το άρωμά μου. Η μεγάλη ούτε που με είδε.

-Τσφ! τσφ!

-Κάτι ακούστηκε! Τι ήταν αυτό; Κάποιος παρακολουθεί το τηλέφωνο, μήπως;

-Όχι, ρε. Δε γίνονται αυτά. Ήταν ο θόρυβος από το Αερολίν που ψέκασα γιατί από χτες έπαθα βρογχόσπασμο από την τρομάρα μου.

-Ηρέμησε τώρα. Προς στιγμή σκέφτηκα πως είναι κάποιος τρίτος στη γραμμή.]]


Ο υπάλληλος σημείωσε:
[Γραμμή #1. Ώρα: 7.40- 8.20 μ.μ. Ύποπτα: αναφέρθηκε "αερολίν", "τρίτος στη γραμμή", "τσφ" (δις), "βρογχόσπασμος". Αποκοτιά: θα μπορούσε να χαθεί ζωή, πανικός. Ερωτικές δραστηριότητες: κατά κανόνα επικίνδυνες.    Υπάλληλος Φράκκο.]


Συνεχίζεται

Οκτάωρο (Σ/3)



                                                       Η χωρισμένη μητέρα,  γρ. #6


Στην αρχή έβλεπε τη δουλειά του σαν μια από τις τόσες δουλειές τού ευρύτερου Δημόσιου τομέα. Μισθός μικρός αλλά δεν μπορούσες και να αποδείξεις πως άξιζες  περισσότερο. Με τον καιρό οι ανιαροί διάλογοι -που τον έκαναν να νιώθει σαν νηπιαγωγός σε τάξη παιδιών με ειδικές ανάγκες- άρχισαν να αποκτούν κάποιο ενδιαφέρον.

Είχε επίσης χαλαρώσει από την ένταση που του προκαλούσε η εντύπωση πως κι εκείνος, με τη σειρά του, παρακολουθείται από κάποιον. Κάποιον που τον παρακολουθεί για να είναι σίγουρος πως η δουλειά γίνεται σωστά. "Ναι, καλά! Δημόσιο...στ' αρχ...α τους!". Απαλλάχτηκε από την έννοια κι έτσι δούλευε με περισσότερη όρεξη. Τσιγάρο, καφές, σάντουιτς, ραδιοφωνάκι είναι ό,τι χρειάζεται ο μέσος δημόσιος υπάλληλος για τα διαλειμματάκια του.

Έπειτα θα ήταν αδικία να δεχτεί πως τον βάλανε να παρακολουθεί 7-8 παράξενους, μοναχικούς ή παλαβούς. Οι συνομιλίες, καμιά φορά, είχαν ενδιαφέρον και άλλες φορές γίνονταν αφάνταστα πληκτικές. Το καλό με τον Φράκκο ήταν πως, όσο πληκτικότερη ήταν μια συνομιλία, τόσο εκείνος σχημάτιζε την εντύπωση πως κάποιος θέλει να τον κάνει να παρατήσει τη δεδομένη γραμμή και να "πιάσει" μιαν άλλη. Άλλες φορές, πάλι, είχε την εντύπωση πως λεγόταν κάτι πολύ ενδιαφέρον μόνο και μόνο για αντιπερισπασμό.

Στη γραμμή #6  λ.χ., 11 η ώρα περίπου, η χωρισμένη μητέρα είχε αρχίσει να διηγείται σε μια φίλη της την περιπέτεια μιας προηγούμενης ημέρας:

"Είχαμε πάει στο σπίτι τής Καίτης, μού είχε δώσει τα κλειδιά τού σπιτιού. Δώσαμε ραντεβού εκεί με τον Κώστα κι αυτός περίμενε να κοιμίσω το μικρό που μου είχε μείνει αμανάτι...Είχα βάλει, βρε Κική, την πετσέτα πάνω στο πορτατίφ γιατί το σκασμένο δεν κοιμόταν ούτε με το φως ούτε στο σκοτάδι. Με πήρε ο ύπνος και μετά δεν ξέρω τι έγινε...θυμάμαι μόνο πως όρμησε στο δωμάτιο ο Κώστας κι ανοίγοντας τα μάτια είδα την πετσέτα και το πορτατίφ να έχουν πάρει φωτιά. Φαίνεται οι αναθυμιάσεις νάρκωσαν κι εμένα και το παιδί. Αν ο Κώστας δεν ήταν τόσο ...φουριόζος, πιθανόν να μην ξυπνούσαμε ποτέ. Ευτυχώς όμως...Δηλαδή, δεν ξέρω. Έκτοτε ο Κώστας πήρε μια φορά μόνο κι ήταν πολύ ψυχραμένος. Φοβήθηκε...ποιός ξέρει!"

Ο Φράκκο, εντυπωσιασμένος, σημείωσε:
[ #6. Ώρα 10.55 μ.μ. - 11.35 μ.μ., περίεργη περιγραφή. Ύποπτα σημεία: "Πετσέτα - Πορτατίφ - Παιδί". Επίσης: "Καίτη - Κώστας - Κική". Επανάληψη γραμμάτων (;). Υποσημείωση: αποκοτιά, παρά λίγο απώλεια ζωής.
Υπάλληλος Φράκκο]


Συνεχίζεται

Perche' ti amo - I Camaleonti

Οκτάωρο (Σ)

                                                                      Ο Φράκκο

Με τον καιρό τα πράγματα στην Υπηρεσία έγιναν πιο αυστηρά για τον υπάλληλο Φράκκο κι έτσι, τηρώντας το οκτάωρο, δεν έφτανε σπίτι του ποτέ πρινΗ δουλειά του ήταν αυτή: Ωράριο οκτάωρο (4μ.μ.-12). Αντικείμενο: η παρακολούθηση τηλεφωνικών γραμμών μοναχικών ανθρώπων με έντονη τηλεφ. δραστηριότητα. Προϊόν τής δουλειάς: η συλλογή πληροφοριών γύρω από τις συνδιαλέξεις τους και η υποβολή αναφοράς στο ανώτερο κλιμάκιο που έτσι συνέλεγε απαραίτητες πληροφορίες γύρω από τα μοναχικά άτομα - τι τους αρέσει, τι τους εκνευρίζει, πώς αντιδρούν.

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα συνήθως ήταν ήδη σπίτι. Συνέτασσε την αναφορά του όσον αφορά κάτι αξιόλογο που πιθανόν είχε ειπωθεί σε κάποιο τηλεφώνημα κάποιου μοναχικού π.χ.
[Στη γραμμή 1, συνομιλία ώρα 7.15-7.28 ειπώθηκε τρεις φορές "Χτες δεν φάνηκες ενώ είχες πει πως θα ερχόσουν, έτσι δεν είναι;". Ύποπτη η επανάληψη τρις καθώς και το γέλιο του συνομιλητή].

Υποτίθεται πως η υπηρεσία στην οποία εργαζόταν είχε να φέρει εις πέρας το έργο τής συλλογής απόψεων γύρω από τα τηλεοπτικά προγράμματα και υπό αυτή τη μορφή νομιμοποιούνταν η ύπαρξή της. Στην πραγματικότητα όμως, κάθε εργαζόμενος -σαν τον περί ού ο λόγος- άκουγε συνομιλίες ολόκληρες έχοντας εντολή να συλλέξει πληροφορίες γύρω από τις διαθέσεις και σκέψεις τών μοναχικών ανθρώπων καθ' όσον αυτοί σπανιότατα λένε τις πραγματικές απόψεις τους στις συνηθισμένες δημοσκοπήσεις. Αισθάνονται πως είναι ριψοκίνδυνο να λες την άποψή σου στον καθένα.