Την ίδια χρονιά, μια μέρα του ίδιου καλοκαιριού, έτυχε να λιάζεται χαζεύοντας μερικούς νεαρούς στην Σκαλινάτα, ο Ρίτσος που έβρισκε ευχάριστη την φασαρία που έκαναν. Ο ζωγράφος που εκείνη την στιγμή αποτύπωνε το πορτραίτο του, παρέδωσε στον ποιητή έναν πίνακα, για τον οποίο εκείνος εξανέστη. Μάτια γλαρωμένα, στόμα μισάνοιχτο.
Από πού κι ως πού... πού...
Πίσω στην ιστορία τού εγκλήματος στο Βατικανό. Ο αφελής αλλά ανοιχτόμυαλος αξιωματικός που ανέλαβε την εξιχνίαση τής δολοφονίας, αφού κατάρτισε μια λίστα ατόμων που έπρεπε να ανακριθούν παρέθεσε ένα παράρτημα ανακριτέων προσώπων όπου πρώτος εμφανιζόταν ο τότε Ποντίφηξ. Του δόθηκε η ευκαιρία μιας συνάντησης...Μήπως θέλεις τέκνον μου να ρωτήσεις αν Εγώ έχω άλλοθι; Κλαίγοντας ο επιθεωρητής ψέλλισε "Μάλιστα". Δυο μήνες μετά εγκαταστάθηκε σε ένα νησάκι του συμπλέγματος Λίπαρι.
Πριν επιστρέψω, δυο μέρες ολόκληρες γυρνούσα με θλίψη στα μικρά δρομάκια τής πόλης. Ώσπου, έκπληξη: Να ήξερες τότε πως σήμερα θα έριχνες τα Ταρό στην οδό Μαργκούτα, για λίγα ευρώ! Πέρασα και μού έριξες τα χαρτιά...Όλα σωστά τα μάντεψες και την ζωή μου την διηγήθηκες στην λεπτομέρεια. Μόνο που δεν με αναγνώρισες. Δεν κατάλαβες ποιός ήμουν.