31 Ιανουαρίου, 2013

Βαθιά πληγή

Εσύ μπορείς να νιώθεις ό,τι θες...χρειάζεται κι η συγκατάθεση τών άλλων



Κάποτε είχα μια πληγή
Τη ρώτησα με απορία
Πώς γίνεται και δεν με πονάς
Βαθιά είσαι και στάζεις πύον
Εκείνη φάρδυνε, μάτωσε πιο πολύ
Ανοιγόκλεισε τα χείλη και είπε:
Μα μονάχα εσύ μ' έχεις ως τώρα δει
Λείπει η έξωθεν καλή μαρτυρία



30 Ιανουαρίου, 2013

Η συνήθεια μετράει





Εκπαιδευμένοι ελέφαντες, όμοιοι με εκείνους που διεκπεραίωναν τις εκτελέσεις καταδίκων με ένα χτύπημα τού ποδιού τους στο καταδικασμένο κρανίο και σχοινοβάτες, γελωτοποιοί, στο ερειπωμένο τοπίο. Η φωνή μου, ένα χαιρέκακο γέλιο στο υπόγειο καταφύγιο. Εσύ βλέπεις παντού ελέφαντες έτοιμους να σε λιώσουν. Μα αν έτσι έμαθες να ζεις, μπορείς να μείνεις...Από αλλού θα σου έρθει. Σ' αυτό το τσίρκο, βλέπεις, το πιο αλλόκοτο είμαι εγώ.

Ένα ακροατήριο με κομμένη την ανάσα, σπάζει τα δόντια του σε μια σφιχτή γκριμάτσα ενώ προσπαθεί να προσθέσει στη μιμική του ένα σαρδόνιο γέλιο. Ερειπωμένο τοπίο, βουλιάζει, βιαστικά πρέπει να φύγεις από δω, αν τελικά είναι να φύγεις. Οι πατριώτες θα μείνουν δεμένοι με χειροπέδες μεταξύ τους.

Οι δρόμοι θα πλατύνουν αμέσως μόλις σε χάσουν, τα φώτα στα παράθυρα θα ανάψουν πάλι ενώ τα παιδιά θα καθίσουν να μελετήσουν. Τα φώτα στο δρόμο θα σβήσουν νωρίς την αυγή, όπως παλιά, σαν από έναν πρωινό αναστεναγμό. Δεν κατάλαβα τον κόσμο στις λεπτομέρειές του αλλά τον αγαπώ. Αντιθέτως εσένα σ' έχω καταλάβει μα ... Αλλά πάλι, σου λέω, αν έτσι έμαθες να ζεις, τότε μπορείς να μείνεις. Είναι η συνήθεια που μετράει.

27 Ιανουαρίου, 2013

Τακ ...Τακ...




Κάθεται πάνω στο μπιντέ με το νυχοκόπτη στο δεξί χέρι. Ύφος "ίσως δεν έχω τίποτα να πω, έχω πολλά όμως να σκεφτώ". Κοιτάζει το αριστερό χέρι...Τι σύμπτωση, πάλι από κει θα αρχίσει: τακ...τακ...τακ...

Αντίχειρας: Βαρέθηκα τους Αριστερούς τακ...πιο πολύ κι από τους Δεξιούς. Πόσο υποκριτές! ...τακ...τάχα σκέφτονται πιο πολύ από όλους ...τακ...την Ανατροπή και την Επανάσταση. Έχουν υιοθετήσει όλες τις αστι-τακ!...αστικές συνήθειες. Εν κατακλείδι στο διάολο, αυτοί κι ο Τσε κι ο Μάο κι ο Λιν Πιάο...τακ!

Δείκτης: Βαρέθηκα τη γεωπολιτική μας ...τακ...θέση, τη Βαλκανική χερσόνησο, τις ντοπιολαλιές...τα νησιώτικα, τις ιστορίες τής Τσαμουριάς...τακ. Μιλάτε σαν άνθρωποι, ρε Αγρινιώτες;

Μέσος: Η Ιστορία δεν ...τακ!...αποκαλύπτεται στον κάθε Τρεχαγυρευόπουλο, οπότε προς τι οι συζητήσεις περί κινημάτων; Σε κάθε καφενείο ...τάκ... ο Γιάνος (ο Καντάρ όχι ο Παπαντωνίου) κι ο ...τακ...Ίμρε Νάγκι, τουρλού με τον Αλιέντε.

Παράμεσος: Εγώ είχα συνηθίσει τον Ολυμπιακό με ...τακ...Πειραιώτες. Δεν ήθελα ούτε τους Πόντιους τού '88. Τώρα βλέπω 8 ξένους στην ενδεκάδα ...τακ ...

Μικρός: Αμερικάνικο ...τακ...'68... Παιδική χαρά. Τραγούδια, μουσική...How do you keep the music playing? ...τακ...Πώς παίζεις τόση ώρα το κλαρίνο; Μάης '68. Σε λένε το καρότσι τού Μάη.


Δεξί χέρι...
Αντίχειρας: Στρατηγική τής Έντασης ...τακ...Μα ποια ένταση, ποια ένταση που δεν ξέρεις τίποτα από ένταση...Αντιγραφή τής Ιταλικής ιστορίας τού '70 ...τακ...Μόνο που εκεί τότε είχανε μια κοινωνία σε υπερτροφική ...τακ...ανάπτυξη. Πότε είδες τελευταία φορά την Ελλάδα σε ανάπτυξη;

Δείκτης: Ψάχνω στο ραδιόφωνο μουσική...τακ... Αμερικάνικα και Τούρκικα. Απουσιάζει η Ιταλία, η Ισπανία, η Γαλλία. Και η ...τακ... τζαζ είναι αμερικάνικη. Μήπως είναι Αφρικάνικη, λέω...

Μέσος: Αλκοόλ...Αλκοόλ, παρακμή τού Ανατολικού μπλοκ. Τσαουσέσκου, Καντάρ, Ζιβκόφ, Χόνεκερ. Να πάρουν λίγη -τη μισή- Ευρώπη αφού ...τακ...γλίτωσαν την Ευρώπη από τον Μονάρχιδο.

Παράμεσος: Θέλω αλλά δεν μπορώ...τακ...Ο ορισμός τού ψεύτη. Δεν έχω δύναμη τώρα, αργότερα, παρά λίγο, θα ήθελα, ανέφικτο πρακτι-τακ... Μη βιάζεσαι ...μόνο οι ανόητοι βιάζονται.

Μικρός: Να γιατί δεν πρέπει να περιμένεις να "ωριμάσουν οι συνθήκες"...Όταν θα ωριμάσουν για σένα, πιθανόν να ωριμάσουν και για άλλους. Τότε...τακ...Ποιος θα πρωτοπρολάβει; Εσύ; Εσύ που "βιώνεις" μια κατάσταση..."βιώνεις"...τακ...βιώνεις, δεν ζεις.

Τα κομμένα νύχια πέφτανε στην μπανιέρα. Άνοιξε το νερό και τα πιο πολλά πήραν το δρόμο για την αποχέτευση.

25 Ιανουαρίου, 2013

Narkissos for ever



"Να μας δουν για λίγο, μια φορά αγκαλιά, για επικοινωνιακούς λόγους...για φιγούρα δηλαδή". Ανάμεσα στον Νάρκισσο και τη Δόξα, δεν χωράει τρίτος. Ούτε ως θεατής. Διότι τού αρέσει μεν τού Νάρκισσου να τον βλέπουν με τέτοια γυναίκα και να τον ζηλεύουν αλλά πάλι, αν η κατάκτησή του δεν συνοδεύεται από τον φθόνο τών άλλων, τι αξία έχει; Έχει δράση αφροδισιακή πάνω στον άνδρα αυτόν η κατακραυγή τών άλλων. Ουου! Τι σκάνδαλο: Αυτός ήδη διεγείρεται...καλύψτε το μόριό του, με αστερίσκους (που λένε), γκρίζες ζώνες και κόκκινες γραμμές. Καλύψτε και το γεγονός, δημοσιογράφοι...Πάντα για τη φιγούρα! 

24 Ιανουαρίου, 2013

Ερωδιοί



Δεν γίνονταν αλλιώς, ξέρουν να λένε οι γνώστες. Για κείνους ο χρόνος κυλά πολύ αργά κι όλα μπορούν να γίνουν όπως ήταν, μέσα σε λίγες μέρες, μήνες, χρόνια. Εμάς, τους υπολοίπους, μας ορίζουν τα σύνορα κάθε μέρας. Μια μόνο μέρα μπορεί να είναι όλο το υπόλοιπο τού χρόνου που μας μένει.
Μονάχα οι γέφυρες τής νύχτας μας ενώνουν, μάς αφήνουν να συναντηθούμε σαν σμήνη ερωδιών παραταγμένων, που φουσκώνουν τα στήθη τους και ετοιμάζονται για πτήση. Το πέταγμα είναι η διαφυγή, το πέταγμα είναι όνειρο, είναι και νοσταλγία. Είναι και υπόσχεση πως θα επιστρέψουμε πιο σοφοί. Γνώστες κι εμείς θα διαλαλούμε πως αλλιώτικα δεν γίνονταν, δες όμως με δέος το αύριο πώς όλα θα τα αλλάξει.

20 Ιανουαρίου, 2013

Μη λες "φταίει ο θάνατος"




Σαν τιμωρία θα σου επιβάλλω -για να μάθεις να γελάς με όσα σοβαρά σου λένε οι άλλοι- να κάτσεις να γράψεις ένα κατεβατό και για την αφεντιά σου... Κοίτα μούτρα, κοίτα χρώμα, κοίτα μάτια σαν μπαγιάτικου ψαριού! Πώς θα τα δικαιολογήσεις;;;

"Λόγον θανάτου, τέλος αι υπηρεσίες", λες, αγράμματε. Αμνηστία, ασυλία; Αυτό μένει να εξετασθεί. Ή τουλάχιστον εσύ να αποδείξεις πως, ζωντανός αν ήσουν, θα φερόσουν αλλιώς. Σε μένα η συμπεριφορά σου, ακριβώς ίδια με πρώτα μοιάζει : Αδιαφορία ήταν;...Εγωισμός; Λες πως πεθαμένος είσαι και είναι ο θάνατος που φταίει για την απάθειά σου!

Σταυρωμένα χέρια, σταυροπόδι, ανέκαθεν ήσουν τόσο ... άκαμπτος. Στα αναιμικά σου χείλη φώλιαζε ο κλαυσίγελως. Κλαυσίγελο να τον κάνει ο Θεός, αφού ούτε γέλιο ούτε κλάμα διέκρινα σαφώς. Πιο πολύ έμοιαζε με τικ, με μυϊκό σπασμό.

Αυτά τα ολίγα είχα να σου πω...Σε αφήνω τώρα, θα έχεις σοβαρή δουλειά να κάνεις, μόλις μείνεις μοναχός. Όλα τούτα που σου είπα θα τα κάνεις κωμωδία, ούτε μια στιγμή δε θα τα πάρεις σοβαρά. Σαν να ειπώθηκαν για κάποιον άλλον, κατά βάθος τίποτα από όλα αυτά δεν σε αφορά. Ιδανικά είναι για θέατρο σκιών, θα σκεφτείς, και τους ρόλους θα μοιράσεις. Πρόχειρη δουλειά όπως πάντα, υποθέτω ...
Τον πρώτο λόγο πάλι θα έχουν οι συνήθειες, οι εμμονές σου και τέλος το έμβλημά σου: "Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω ..."



17 Ιανουαρίου, 2013

Χάπια, σορόπια, ενέσεις




Το είχαμε κάνει σλόγκαν και το λέγαμε με το ύφος και το αξάν τού Χαβιέ Μπαρδέμ :

"Παστίλιες για τον πόνο του άλλου. Εσύ τις παίρνεις, κάπχοιοι άλλοι σταματούν να πονάνε."

Μόνο που μερικοί, όσο και να θέλουν να γίνουν άνθρωποι, δεν μπορούν. Κι άρχισαν τις αηδίες: Πάρε, λέει, παστίλιες για τη δυσκοιλιότητα τού άλλου...
Πάρε ένα αγχολυτικό για το άγχος τού άλλου...
Πάρε και βιάγκρα για την στυτική δυσλειτουργία τού άλλου. Εσύ το παίρνεις, κάποιοι άλλοι πηδάνε σαν τα κουνέλια.

Έχουμε καθιερώσει τη πολυφαρμακοληψία και έχει γίνει κομμάτι τής καθημερινότητας. Το συνηθισμένο "ξέχασμα" γίνεται προάγγελος άνοιας. Ο "ντροπαλός τύπος" έγινε άτομο με Κοινωνική Φοβία. Η κοπέλα που δεν τρώει τον άμπακο, μήπως έχει Ψυχογενή Ανορεξία; Στις μέρες πριν την περίοδο όλες λένε "Έχω Προεμμηνορυσιακό Σύνδρομο". Ο παλιός καλός Βουχέσσας έχει χαρακτηριστεί "Βουλιμικό Άτομο" κ.ο.κ.

Όλα αυτά, αφού είναι παθήσεις, χρειάζονται θεραπεία..."Γιατρέ μου, έχω αέρια...συνέχεια πρρρ και πρρρ. Έχει τίποτα να πάρω για το Μετεωρισμό;"  Γραφικές, νοσταλγικές οικογενειακές στιγμές, με την χαρακτηριστική κλανιά τού πατέρα τών περασμένων γενεών θα εκλείψουν. Ε, δεν πάει να  ταλαιπωρείται ο άνθρωπος, με τόσα αέρια μέσα του ...Μεθάνιο, Βουτάνιο... (Α.Ο.Ζ.)

16 Ιανουαρίου, 2013

Άνοιξέ μου την καρδιά σου

Λιγομίλητος αλλά αμείλικτος, σαν τον Βρώμικο Χάρρυ, έδειξε ότι δεν "μασάει" με τα Μάγκνουμ. Ύφος τύπου "θα σου ανοίξω την καρδιά να τη φάω..."


Άρα:


Άνοιξέ μου την καρδιά σου


Έλα βρε, πάμε έξω μια βόλτα. Για ένα καφέ, έναν περίπατο στην παραλία, λίγο ρομάντζα. Αγκαλιές θα σε γεμίσω και φιλιά. Θα σ' ακούσω να μου λες πως είσαι τόσο μόνη. Και πόσα βάσανα, κακόμοιρο, σου έχουνε συμβεί! Ύστερα επιστρέφοντας σπίτι μου αποβραδίς, τα λόγια σου θα θυμάμαι κι όλα όσα μου έχεις εκμυστηρευτεί. Τώρα ...σίγουρα κάτι απ' όλα -ποιος ξέρει γιατί- θα μου φανεί πολύ-πολύ αστείο. Λες και δεν συναντήθηκα με άνθρωπο, αλλά με μια καρικατούρα, ένα καρτούν τού οποίου δεν μπορώ τα συναισθήματα να πάρω στα σοβαρά και να τα κάνω και δικά μου. Αντιθέτως, με ξενίζει όλος αυτός χείμαρρος  που βγαίνει μέσα από ένα στόμα που του ζήτησες ν' ανοίξει την καρδιά του.


Total Eclipse


14 Ιανουαρίου, 2013

Σταλακτίτες


                                     
                                      Μόνο με την Χούφτελ "τα βρήκε" ο Τσίπρας...




Σταλακτίτες πάγου

Μέρες χειμώνα και δαύτες,
Όμοιες με άλλες κρύες, παγωμένες
Η μιά πίσω απ' την άλλη σχηματίζουν ουρά
Ουρά πασαρέλα από ωραίες γυναίκες
                  -
Ζω σε ένα δωμάτιο με σταλακτίτες
Παρόλα αυτά τολμώ να ονειρεύομαι
Τη μέρα που οι μέρες θα γίνουν δικές μου
Πόσες γυναίκες, ποιαν θα διαλέξω;
                   -
Περιμένοντας καρτερικά
Φυσώ τα χνώτα μου μέσα στις χούφτες
Τις τρίβω με δύναμη ηδονικά
Η ζέστα λιώνει τους σταλακτίτες

12 Ιανουαρίου, 2013

Κάτω από τις Αψίδες




Φωνάζει παθιασμένα ο Καίσαρ
Στην κίνησή του διακρίνεις έναν σταρ
Τινάζεται, υποκλίνεται, τα γόνατα λυγίζει
Στρέφει το βλέμμα του δεξια-αριστερά
Κατόπιν καρφώνει εσένα
Εσένα που μένεις εκεί στη σκιά
Είναι το φως εκείνος, είναι ο Ήλιος
Κι εσύ που πολέμησες στον ιερό του αγώνα
Τότε, σε θυμάμαι να φωνάζεις:

Προχώρα μπροστά
Γίνε ο Ποιμήν μου, Αδόλφε, Τσε
Ιησού, Μπενίτο, Ιωσήφ
Δείξε μου νέο μακρινό ορίζοντα
Πορεία σε δρόμο ευθύ, πλατύ
Οδήγησέ με, Καθαγιασμένε Μακελλάρη
Κάτω από αψίδες και μπαλκόνια

Ούτως και εγένετο...
Τους ακολούθησες όλους ώσπου εκείνοι
Κουρασμένοι από σένα που όλο ζητούσες
Σε ξεφορτώνονταν ο ένας στον άλλο
Στεναχωρήθηκες μόλις το είδες
Ο Καίσαρ φαίνεται τόσο μικρός!
Από Φύρερ, Σύντροφους και Τσάρους
Έχεις απομείνει ορφανός
Ένας επαίτης κάτω απ' τις Αψίδες

11 Ιανουαρίου, 2013

Περί Σταχτοπούτας


                                   Άλλα περίμενε...Δηλαδή, όχι "περίμενε". Απαιτούσε.



(Α)- Η Σταχτοπούτα έβλεπε πολλά αμερικάνικα έργα και τελευταία, μέρα με τη μέρα, αισθανόταν σούπερ, άρχισε να έχει απαιτήσεις. Έτσι λένε οι γνωστές της...είχε αλλάξει πολύ. Αν και έμοιαζε να γίνεται πιο "ο εαυτός της".

(Β)- Άκουσα πως επί δυο μήνες ζητούσε ρεπό. Εννοώ με διανυκτέρευση. Η κυρία της δεν είχε πρόβλημα ..."κλώτσαγε" ο κύριος γιατί τη ζήλευε. Για τα 60 χρόνια του, η 37χρονη μοναχική Σταχτοπούτα φάνταζε σαν μια Λολίτα, ένα νυμφίδιο!

(Γ)- Όλοι ζηλεύουν, σε τέτοιες περιπτώσεις. Εννοώ σε αυτές τις ηλικίες. Είναι κάτι το αδιέξοδο, μια αυτοκαταστροφή. Τόσοι νταγλαράδες κυκλοφορούν έξω...

(Β)- Διαφωνώ μαζί σου. Δεν ζηλεύουν όλοι. Κι όσοι ζηλεύουν δεν "καρφώνονται" όλοι. Θέλω να πω ότι ο κύριος μπορεί μεν να ζήλευε τη Σταχτοπούτα αλλά πιο πιθανό είναι πως υποκρινόταν ότι ζηλεύει την γυναίκα του.

(Α)- Σταχτοπούτα ή Σταχτομπούτα; Από μικρός αναρωτιόμουν. Γιατί όμως αυτή η σύνδεση τού παραμυθιού με το καμένο πτώμα που έχουμε μπροστά μας στο τραπέζι; Τα αποσπασματικά στοιχεία που έχουμε γι' αυτήν δίνουν μια ξεκάθαρη εικόνα γυναίκας χωρίς φίλους επιστήθιους, χωρίς σχέσεις, συγγενείς...

(Γ)- Χωρίς τίποτα τελικά; Ούτε ένα σχολείο από όπου πέρασε, τόπο γέννησης, θρήσκευμα... Εργαζόταν στο σπίτι τού ζευγαριού αυτού, έτσι;

(Β)- Εκεί είπε πως είναι από την Πολωνία αλλά δεν κατάλαβαν καλά, δεν την ρώτησαν άλλα. Είχε έναν τρόπο να σου μεταδίδει πως δεν θέλει πολλές ερωτήσεις...Τις δουλειές της τις έκανε. Μετά έβλεπε τηλεόραση κι έμοιαζε να καταλαβαίνει τ' αμερικάνικα, τα βραζιλιάνικα, τα τούρκικα εξίσου καλά. Χαμογελούσε συγκρατημένα, όταν οι περιστάσεις το απαιτούσαν.

(Δ)- Ψάξαμε πουθενά αλλού; Κάπου που θα μπορούσε να έχει αφήσει ίχνη...Μπουρδέλα, στριπτιζάδικα. Μοναστήρια; Δεν ξέρουμε τι μπορεί να έκανε πριν αποφασίσει να γίνει "κοπέλα" στο σπίτι.

(Γ)- Πωωπω...ιδέα δεν έχουμε! Η αστυνομία πρέπει να βγάλει στο δρόμο νέα παιδιά, δραστήρια, με όρεξη για τον έλεγχο τών πολιτών, όλων τών πολιτών! Δεν πρέπει να περιμένουμε να ξεφυτρώσει ένα καμένο πτώμα μπροστά μας για να αρχίσουμε να ψάχνουμε τι ήταν και τι έκανε...αρχίζοντας από το μηδέν!

(Α)- Ψυχολόγους χρειαζόμαστε, αστυνομικούς ψυχολόγους που να διεισδύουν στη ζωή κάθε δυσπρόσιτου πολίτη, κάθε ατόμου που ζώντας μοναχικά ή περιθωριακά μπαίνει στο απυρόβλητο, θεωρούμενο ένα δύστυχο μόριο που μόνο συμπόνοια χρειάζεται.

(Β)- Χάνουμε το χρόνο μας με ανθρώπους που είναι γνωστή η αντιπάθειά τους προς την κατάσταση τών πραγμάτων. Πολλές φορές μαθαίνουμε ένα σωρό άχρηστα πράγματα...τι τρώνε, πώς το κάνουν κ.λπ.

(Γ)- Και να που... πες πως αυτό το τσόκαρο αντί να καεί ζωντανή, δικτυωνόταν με άλλα άτομα ιδίων προθέσεων. Θα είχαμε ένα μεγαλύτερο πρόβλημα.

(Δ)- Για μένα είναι λάθος να πιστεύουμε πως ο κίνδυνος ανατροπής ελλοχεύει μόνο στα άτομα που παρακολουθούμε να τρέχουν σε συγκεντρώσεις. Πάντα υποτιμούσαμε αυτούς τού καναπέ: "αδρανή στοιχεία, ουδέτερη μάζα, κατίνες"...Πόσο λάθος...Πίσω από μια Κατίνα, ένα χοντρό μπάζο, ένα σπασίκλα, πετάγεται ξαφνικά ένα τέρας, που σαν δεινόσαυρος τσαλαπατάει με μερικά βήματά του ένα μικρό γήπεδο γεμάτο κόσμο.

(Γ)- Από μίσος; Γιατί τόσο μίσος; Δεν νομίζω...Με ποιο κίνητρο;

(Δ)- Είναι πανικόβλητοι, κύριοι...Και ο ατομικός πανικός τους θα μπορούσε να ξεσπάσει σαν ομαδικό αμόκ. Είναι, ας πούμε ένα νέο είδος ομαδικού αντανακλαστικού που γεννιέται αργά-αργά, τρέφεται από τη βία που ασκείται πάνω τους και ...να, κάθε ένας από αυτούς που εμείς βρίσκουμε αδρανοποιημένο, σαν τη Σταχτοπούτα, είναι κάποιος που ήταν προορισμένος να συμμετάσχει στην "τήξη" τους.