We' ll always have Paris
(Casablanca)
> Σε κάνουν να νιώθεις λίγος και ανασφαλής, ε; Τόση ώρα τις κοιτάς με ένα βλέμμα...
> Ποιές κοιτάζω; Τις γάμπες σου, λες;
> Ναι...σου φαίνονται προκλητικές από ό,τι καταλαβαίνω. Τι συναίσθημα σού γεννούν τώρα, τώρα που τις βλέπεις λεπτές, μυώδεις και καλλίγραμμες;... Σκέφτεσαι πως θα μπορούσε να τις έχει άλλος για δική του ευχαρίστηση; Τι σού έρχεται στο νου;
> Θα ήθελα...πραγματικά θα ήθελα, να μην υπάρχεις ή να μην ξέρω πως υπάρχεις...
> Θα μπορούσες να με σκοτώσεις; Πες μου, θα με σκότωνες και ύστερα τι; Θα έκρυβες το πτώμα μου ή θα μετάνιωνες αμέσως και θα σε καταλάμβανε πανικός. Στοιχηματίζω πως θα σε έβρισκε η αστυνομία σε κανένα εφημερεύον νοσοκομείο με κρίση πανικού!
> Δεν θα το έκανα ποτέ εδώ. Θα πηγαίναμε μια εκδρομή μακριά...μια οργανωμένη εκδρομή, στο εξωτερικό ίσως. Έχω σκεφτεί κι άλλες φορές, δηλαδή το έχω φαντασιώσει - μη με παρεξηγείς... Φανταζόμουν να σού δίνω μια σπρωξιά και συ να πέφτεις από ψηλά, καμιά τρακοσαριά μέτρα. Μα για φαντάσου: σχεδόν σαν να πέφτεις από την κορυφή τού πύργου τού Άιφελ.
> Ρομαντικό! Αλλά εσύ δεν είσαι ικανός ούτε να αγοράσεις ένα ασυνήθιστο δώρο, να κάνεις μια έκπληξη τέλος πάντων. Τόσο προβλέψιμος, τόσο στερεότυπος! Πάντα με τα ίδια ρούχα, το ίδιο ωράριο...
> Μα εσύ πρέπει να με σέβεσαι όπως είμαι, μαλα.ισμένη! Πού ξέρεις αν εγώ θα κάνω την έκπληξη αύριο ή μεθαύριο...ή σε δυο χρόνια; Κοίτα, δεν θέλω να μαλώνουμε, δεν θέλω να σου χώσω κάμερα ανάμεσα στα μπούτια για να ελέγχω τι γίνεται εκεί, θέλω να μοιράζεσαι μαζί μου τα πάντα, να είμαι εγώ ο σπουδαιότερος για σένα κι ας σε πηδάνε άλλοι δέκα!
> Μ' αυτόν τον τρόπο που μου μιλάς, θες να είσαι κι ο σπουδαιότερος για μένα!!! Απορώ πώς δεν σε πέταξα έξω ακόμα...
> Όχι... δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Θα ήταν σκληρό, παράλογο...Εγώ είμαι ένας άνθρωπος-εγγύηση, εγώ έχω κατασταλάξει στο τι θέλω. Μπορώ να προσφέρω πολλά εγώ. Όλα θα αλλάξουνε. Δεν είναι πως δεν μπορώ να είμαι σαν τους άλλους...είναι που δεν θέλω, ΔΕΝ ΘΕΛΩ! Θα δεις, θα αλλάξουμε ζωή. Θα αλλάξω ρούχα, στυλ...δεν θα με αναγνωρίζεις- θα φεύγουμε τριήμερα, θα αρχίσουμε τα ταξίδια. Θα σου δείξω τι ικανότητες, απεριόριστες, έχω για να κάνω την έκπληξη. Σε δυο βδομάδες, κανόνισε, αρχίζουμε ένα γύρο τής Ευρώπης: Ρώμη, Μιλάνο, Παρίσι. Ξέρεις πόσο καιρό ονειρεύομαι να πάμε;
(Casablanca)
> Σε κάνουν να νιώθεις λίγος και ανασφαλής, ε; Τόση ώρα τις κοιτάς με ένα βλέμμα...
> Ποιές κοιτάζω; Τις γάμπες σου, λες;
> Ναι...σου φαίνονται προκλητικές από ό,τι καταλαβαίνω. Τι συναίσθημα σού γεννούν τώρα, τώρα που τις βλέπεις λεπτές, μυώδεις και καλλίγραμμες;... Σκέφτεσαι πως θα μπορούσε να τις έχει άλλος για δική του ευχαρίστηση; Τι σού έρχεται στο νου;
> Θα ήθελα...πραγματικά θα ήθελα, να μην υπάρχεις ή να μην ξέρω πως υπάρχεις...
> Θα μπορούσες να με σκοτώσεις; Πες μου, θα με σκότωνες και ύστερα τι; Θα έκρυβες το πτώμα μου ή θα μετάνιωνες αμέσως και θα σε καταλάμβανε πανικός. Στοιχηματίζω πως θα σε έβρισκε η αστυνομία σε κανένα εφημερεύον νοσοκομείο με κρίση πανικού!
> Δεν θα το έκανα ποτέ εδώ. Θα πηγαίναμε μια εκδρομή μακριά...μια οργανωμένη εκδρομή, στο εξωτερικό ίσως. Έχω σκεφτεί κι άλλες φορές, δηλαδή το έχω φαντασιώσει - μη με παρεξηγείς... Φανταζόμουν να σού δίνω μια σπρωξιά και συ να πέφτεις από ψηλά, καμιά τρακοσαριά μέτρα. Μα για φαντάσου: σχεδόν σαν να πέφτεις από την κορυφή τού πύργου τού Άιφελ.
> Ρομαντικό! Αλλά εσύ δεν είσαι ικανός ούτε να αγοράσεις ένα ασυνήθιστο δώρο, να κάνεις μια έκπληξη τέλος πάντων. Τόσο προβλέψιμος, τόσο στερεότυπος! Πάντα με τα ίδια ρούχα, το ίδιο ωράριο...
> Μα εσύ πρέπει να με σέβεσαι όπως είμαι, μαλα.ισμένη! Πού ξέρεις αν εγώ θα κάνω την έκπληξη αύριο ή μεθαύριο...ή σε δυο χρόνια; Κοίτα, δεν θέλω να μαλώνουμε, δεν θέλω να σου χώσω κάμερα ανάμεσα στα μπούτια για να ελέγχω τι γίνεται εκεί, θέλω να μοιράζεσαι μαζί μου τα πάντα, να είμαι εγώ ο σπουδαιότερος για σένα κι ας σε πηδάνε άλλοι δέκα!
> Μ' αυτόν τον τρόπο που μου μιλάς, θες να είσαι κι ο σπουδαιότερος για μένα!!! Απορώ πώς δεν σε πέταξα έξω ακόμα...
> Όχι... δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Θα ήταν σκληρό, παράλογο...Εγώ είμαι ένας άνθρωπος-εγγύηση, εγώ έχω κατασταλάξει στο τι θέλω. Μπορώ να προσφέρω πολλά εγώ. Όλα θα αλλάξουνε. Δεν είναι πως δεν μπορώ να είμαι σαν τους άλλους...είναι που δεν θέλω, ΔΕΝ ΘΕΛΩ! Θα δεις, θα αλλάξουμε ζωή. Θα αλλάξω ρούχα, στυλ...δεν θα με αναγνωρίζεις- θα φεύγουμε τριήμερα, θα αρχίσουμε τα ταξίδια. Θα σου δείξω τι ικανότητες, απεριόριστες, έχω για να κάνω την έκπληξη. Σε δυο βδομάδες, κανόνισε, αρχίζουμε ένα γύρο τής Ευρώπης: Ρώμη, Μιλάνο, Παρίσι. Ξέρεις πόσο καιρό ονειρεύομαι να πάμε;