30 Μαΐου, 2010
Μέρα απρόσμενη
Την αυγή μιας ημέρας
Άφαντης από τα ημερολόγια
Μέρα που δε θυμότανε το χτες
Ούτε υποσχόταν μιαν επαύριο
Εκείνη την αυγή ματαίως
Εγώ περίμενα ένα φως
Μέρα που κανείς δεν πρόβλεψε
Μέρα χωρίς παρελθόν και ρίζες
Μέσα στη μνήμη κανενός
Μέρα που 'λεγες δε θα 'χει
Ούτε απόγευμα ούτε βράδυ
Μια μέρα που δεν ήταν μέρα
Μέρα δωμάτιο κλειστό
Δίχως παράθυρο και πόρτες
Απόφαση πήρα ν' αδράξω
Ό,τι είχα πάντα ονειρευτεί
Να ονειρευτώ ό,τι είχα αγαπήσει
Κι έτσι πρόσμενα λιγάκι φως
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)