Απλοί άνθρωποι...καθημερινοί, για λύπηση είναι;...για ξύλο;
Είναι αυτοί που στις κουβέντες τού καφενείου θυμούνται τον Παπαδόπουλο κι αμέσως μετά είναι έτοιμοι να πιάσουν τα καλάσνικοφ! Προς το παρόν κρατούν το ουισκάκι ή το τσίπουρο.
Μοιάζουν τού πατέρα σου, τής μάνας σου, τού αδελφού σου...μοιάζουν σε σένα.
Ίδιας ελάχιστης αξίας όλοι, περαστικοί από τη ζωή γκρινιάρηδες.