11 Μαΐου, 2012
Φύσημα
Καθώς εκείνου η ψυχή πια έβγαινε
και κουρασμένη, βιαστικά τον εγκατέλειπε
Ύστερα σκέφτεται κάτι ταιριαστό μα απίθανο να βάλει για συνέχεια...λίγο σκοτεινό:
Μια μεγάλη, στο στέρνο του πληγή
Ανοιγόκλεινε
Οι όχθες της απομακρύνονταν
η μια από την άλλη
κι ύστερα έρχονταν
τόσο κοντά η μια στην άλλη
σαν το πλησίασμα τών χειλιών
που προσπαθούν να ταιριάξουν
μα όχι σαν σε φίλημα
Μόνο σαν φύσημα πάνω στα κεριά μιας τούρτας
Πέρασε ένα ακόμη έτος
Έληξε ο χρόνος τούτος,
ο επί Γης;
Κάθε μια περίσταση διαφέρει από τις άλλες...Να, εδώ, τού μάστορα
η ψυχή ανυπομονούσε να του φύγει,
να τον εγκαταλείψει
Έτσι, όση δεν βγήκε
με την τελευταία του πνοή,
ανάμεσα απ' τα χείλη τής πληγής
διέξοδο βρήκε να φύγει
Τα υπόλοιπα είναι τών ποιητών αυθαίρετες, υποκειμενικές διαπιστώσεις ή ανόητες απορίες:
Πέρασε ένα ακόμη έτος
Μα έληξε ο χρόνος τούτος,
ο επί Γης;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)