Πήγαινε να ξεκουραστείς τώρα... Άντε, "κάνε αναπάντητη" στο σωφέρ να περάσει να σε πάρει από την είσοδό μου. Άκου, μην τρέχεις πάλι όλη νύχτα από κρεβάτι σε κρεβάτι ως τις τέσσερις.
Καληνύχτα, Μαργαρίτα, μη φοβάσαι...Μη φοβάσαι, πελάτης δε σε ξέχασε κανείς. Λες έτσι απλά εκείνο το "...κι εγώ άνθρωπος είμαι!". Λίγο ακόμα και θα πίστευε ο καθένας πως είσαι η πιο καλή του φίλη.
Και για μένα είσαι...αν όχι η πιο καλή μου φίλη, τουλάχιστον μια αδελφή ψυχή. Εκτός από αυτά που σου έδωσα "προτού", πάρε και κάτι κέρματα που έχω στο χωλ, στο τραπεζάκι, δίπλα στο τηλέφωνο.
Άντε πάλι ... το αγαπημένο σου αστείο. Θα κοιμηθώ, θα πορευτείς. Φεύγεις με το ανέμελο ύφος ενώ πίσω σου -ίσως σκόπιμα- αφήνεις τη λιπαντική σου αλοιφή.
Καληνύχτα.