Στο σημείο όπου κλήθηκε η αστυνομία έφτασε ο υπαστυνόμος Φ. με δύο όργανα τής τάξεως. Συνάντησε έναν ανθρωπάκο που έτρεμε σαν το ψάρι. Ανήσυχος, έντρομος με ένα κλειδί στο χέρι που έτρεξε να το δώσει στους αστυνομικούς.
- Γρήγορα, ανοίξτε...το τελευταίο δεκαήμερο η μάνα μου ούτε απαντάει στα τηλέφωνα ούτε παίρνει κανέναν τηλέφωνο. Εννοείται πως δεν βγαίνει λόγω τού φόβου...
Ο υπαστυνόμος Φ κοίταξε γύρω του, στέκοντας κοντά στο πλυσταριό όπου έμενε η γερόντισσα και είπε "Εδώ δεν συμβαίνει τίποτα"
- Ανοίξτε παρακαλώ. Εγώ δεν τολμώ...
Όπερ και εγένετο. Το θέαμα που αντίκρυσαν είναι αδιάφορο: μία γραία νεκρή, στο κρεββάτι της σε ελαφρά αποσύνθεση.
Πω πωωω είπε το ένα από τα όργανα. Σε αποσύνθεση...Ε υπαστυνόμε Φ.; Οπωσδήποτε Covid ...αλλά σε αποσύνθεση; Πόσο καιρό έμεινε έτσι;
- Εεεε...Η κοινωνική απόσταση, παιδί μου
Αυτά είπε ο Φ. και μέσα του γύριζε ακόμη η σκέψη: Εδώ δεν συμβαίνει τίποτε.