Το πιο συγκινητικό τρακ

Ο ηλικιωμένος κύριος άφησε το εστιατόριο και βγήκε έξω στη νύχτα σκυφτός και περίλυπος. Σκεφτόταν το πόσο απωθητικός πρέπει να υπήρξε που "και οι λιγοστοί του φίλοι δεν ανταποκρίθηκαν ούτε σ' αυτό το τόσο δελεαστικό κάλεσμά του!" Προχώρησε για λίγο κατά μήκος τής όχθης του παραπόταμου μουρμουρίζοντας. Η απλή λογική έλεγε πως οι φίλοι του δεν ήθελαν να τον ξαναδούν ούτε καν έναντι χρημάτων -γιατί περί αυτού επρόκειτο- είτε ότι δεν πίστεψαν καν πως πράγματι είχε μαζί του τα χρήματα. Πάει καλά...Αυτή την εντύπωση είχαν γι αυτόν οι πιό κοντινοί του άνθρωποι; Όλη αυτή η άθλια εικόνα της ζωής του, έκανε να πετάξει σαν πεταλούδα μέσα στη λάμπα η επιθυμία για μια νέα αρχή. Καλύτερη ιδέα ήταν να τέλειωνε με αυτά τα απομεινάρια ζωής. Το αλκοόλ τον έκανε ίσως λιγότερο σοφό αλλά και πιό θαρραλέο.

Άκουσε πίσω του συρσίματα βημάτων στο χορταριασμένο χώμα, κοντοστάθηκε και στρέφοντας το κεφάλι μόλις που πρόλαβε να δει τις τρεις σκιές που όρμησαν καταπάνω του. Τον χτύπησαν κι οι τρεις αλύπητα χωρίς να τούς νοιάξει καθόλου που εκείνος τους έβλεπε κι αναγνώριζε τα πρόσωπά τους στο φως τού φεγγαριού. Στραπάτσαραν τα ακριβά ρούχα τού θύματος μέχρι να μετατραπούν σε άθλια κουρέλια τα πολυτελή υφάσματα. Χαρτονομίσματα, ένα ρολόι τσέπης και μια απόδειξη-λογαριασμός γνωστού εστιατορίου έπεσαν ανάμεσα στα πόδια τους. Στις τσέπες τού παντελονιού έμειναν τρεις άδειοι φάκελοι.

Στην ερώτηση τών αστυνομικών για τη συμπεριφορά τού θύματος, λίγες ώρες πριν το βίαιο τέλος του, ο σερβιτόρος δήλωσε: "Ο ψηλόλιγνος τύπος μπήκε στο εστιατόριό μας με εμφάνιση και  κινήσεις αρχοντάνθρωπου ... άλλης εποχής. Στάθηκε κοντά στην πόρτα λίγα λεπτά μέχρι που διστακτικά διάλεξε το τραπέζι του. Κάθησε, χαμογέλασε μελαγχολικά και χάιδεψε απαλά το πηγούνι του ώστε να φανεί το χρυσό του δαχτυλίδι, ώσπου με κάλεσε και ζήτησε έναν κατάλογο και μια καρέκλα".

Η Αστυνομία τής Φλωρεντίας, ειδοποιημένη στις 7 το πρωί γύρω από την εύρεση πτώματος ενός άντρα περίπου 60 χρονών στην όχθη ενός παραπόταμου τού Άρνου, έσπευσε εκεί να προβεί στις προβλεπόμενες διαδικασίες. Πρώτα στοιχεία: χτυπήματα κυρίως στο κεφάλι από τρία τουλάχιστον διαφορετικά θλώντα όργανα, καμία ένδειξη αντίστασης, σύρσιμο τού πτώματος μέχρι την όχθη τού ποταμού, ρούχα ακριβά μάλλον καινούργια, ακριβό χρυσό δαχτυλίδι. Το πιό περίεργο: τρεις άδειοι φάκελοι στις τσέπες του, καθένας με ένα διαφορετικό όνομα γραμμένο πάνω του.

Ο σερβιτόρος απαντώντας στις ερωτήσεις τών ανδρών διηγήθηκε πως ο κύριος εκείνος δεν παρήγγειλε τελικά τίποτα άλλο παρά τέσσερα ποτήρια κρασί και ζήτησε να φέρουν στο τραπέζι τρεις καρέκλες λέγοντας κατά λέξη "Περιμένω κι άλλους...Τρεις κυρίους.". Επέστησε την προσοχή ο σερβιτόρος, καθώς είπε συνεχίζοντας, στον κύριο πως πιά το τραπέζι είχε κορεστεί από καρέκλες και, αν επρόκειτο να χρειαστούν κι άλλα καθίσματα. θα ήταν πιό πρακτικό να μεταφερθούν σε ένα νέο τραπέζι.

Εκείνος του απάντησε: "Ε όχι...όχι πιο μεγάλο τραπέζι, γκαρσόν. Είπα να μαζέψω τρεις φίλους για να μοιραστούμε μια μεγάλη χαρά κι ένα μεγάλο χρηματικό ποσό". Εξήγησε μάλιστα ο κύριος πως είχε κερδίσει σε στοιχήματα  ένα μεγάλο ποσό και όντας μεγάλος πιά στην ηλικία και χωρίς κληρονόμους, είχε αποφασίσει να μοιραστεί τα χρήματα και τη χαρά με τους μόνους φίλους που είχε αποκτήσει στη ζωή του παρ' όλο που δεν είχε πολυκαλλιεργήσει ποτέ τις φιλίες αυτές. Ίσως να πίστευε πως ήταν τόσο μεγάλη η περιουσία του που δεν θα προλάβαινε να την ξοδέψει μόνος του. Ή πάλι πολύ μικρή η ζωή του κ.λπ. κ.λπ.- σκέψεις χίλιες φορές καμωμένες.

"Τον λυπόμουν όλο και περισσότερο, όσο περνούσε η ώρα και δεν εμφανιζόταν κανείς να συναντήσει τον ηλικιωμένο, δεδομένου ότι γνωρίζω καθημερινά στο εστιατόριο διάφορα γερόντια που κάθονται μόνα τους και μόνα τους πάλι φεύγουν, μετά από δυο-τρία ποτηράκια κρασί, με το κεφάλι σκυμμένο. Κατάλαβα πως κι αυτή η ιστορία ήταν παρόμοια με τις άλλες", είπε ο σερβιτόρος με κάπως υπέρ τού δέοντος συμπονετική φωνή.

"Ακόμα ένα δείγμα τής πενιχρής καταστολής τής εγκληματικότητας στην πόλη μας, όλα τα λεφτά πάνε σε εκλογές και κόλπα", πετάχτηκε ένας κατηφής γρουσούζης. "Ή μήπως δείγμα της ποικιλίας τών τεχνασμάτων που μετέρχονται οι διάφορες μοναχικές υπάρξεις της πόλης μας, τους τελευταίους καιρούς, για να συναντήσουν κάποιο φίλο;" πρόσθεσε ο σερβιτόρος. "Αχ, αυτοί οι γέροι, πολλοί από αυτούς είναι γκέη και ψωνίζουν τα παιδιά τού κόσμου" είπε ένας τρίτος.

Δυο ώρες αργότερα ένας δημοσιογράφος σταχυολογούσε, για το ρεπορτάζ του, τις πιό συναισθηματικές από τις απόψεις κι έψαχνε, για "μουσική επένδυση", το πιο συγκινητικό τρακ.