Ο κακομαθημένος Έλληνας, όσο οι πολιτικοί του τον εξυπηρετούσαν ρουσφετολογικά, τούς υποστήριζε, θεωρούσε ιερό καθήκον όλων τη συμμετοχή στις εκλογές, νοιαζόταν για το συνδικαλισμό. Μόλις οι παροχές τελείωσαν ο Έλληνας ξέχασε την πολιτική, ξέγραψε το συνδικαλισμό, έγραψε στα τέτοια του τη Δημοκρατία. Δεν τα χρειάζεται, λέει τώρα, ο Έλληνας όλα αυτά. Αφήνει ένα σημείωμα δίπλα στον κοιμισμένο, γέρο πια, εραστή της η Ελλάδα:
Δεν έχεις πια τίποτα να μου προσφέρεις. Άντε γειά...
Κακό δεν είναι να ξυπνάς. Έτσι κι αλλιώς όλοι ξυπνούν από αυτούς κοιμούνται. Εκτός από όσους πέθαναν στον ύπνο τους. Αλλά...να: όταν ξυπνάς πολύ αργά, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να αλλάξεις πλευρό και να ξανακοιμηθείς. Ή κάνε πως κοιμάσαι. Το μυστικό το ξέρουνε όλοι οι μακροχρόνια παντρεμένοι...
