Pasqua - Ivan Grazziani

Καλό Πάσχα, κ. Asperger!
Σκέφτηκα πως ίσως είσαι -ή νιώθεις- μόνος...

Lilly

Κοιτούσε τα κοκαλιάρικα τα μπράτσα του τα χιλιοτρυπημένα. Σκεφτόταν πού είναι τώρα πιά τα χέρια της λίγο να τον χαιδέψουν; Τη χρειαζόταν!

Το βρώμικο και παγωμένο αίμα στις φλέβες του που βαριεστημένο δρομολόγιο έκανε στά τελευταία του χιλιόμετρα...Αυτό το αίμα, κάποτε, εκείνη το άναβε. Κάποτε...

Πάνω σε κείνο το μικρό του σώμα που μόνο από ζεστασιά είχε ανάγκη και τώρα ξέρει γιατί τρέμει, αχ ένα της φιλί, ζεστή θα ήταν φλόγα. Θυμάται...

Τότε ήσαν μονάχα δυό παιδιά και παίξανε με τις ζωές τους ένα τραγούδι με τρείς νότες, δεν χρειάζονταν δα και πιό πολλές: Σολ - Φα - Φα.

"Βάλε το Little Wing και πετάμε, μάγε μου εσύ και άγγελέ μου, κοντά σου πάντα θα 'μαι εγώ κι όταν θα πέφτεις θα σε πιάνω", του έλεγε.

"Πιάσε με...Έλα και πιάσε με..." ψιθύριζε τώρα κι αυτός, χωρίς να ξέρει πιά στ' αλήθεια ποιά λόγια ειπωθήκαν.