Σας θεωρώ υποκριτές και φανατικούς θιασώτες της γκρίνιας όλους όσους εξεπλάγητε από το πρόσφατο συμβάν με το δακρυγόνο εναντίον τού -ίσως- μοναδικού ζωντανού ήρωα της νεότερης ιστορίας της Ελλάδας.
Αν από πριν σας έλεγε κάποιος ότι επρόκειτο να συμβεί (κι αυτό) δηλαδή, τι θα λέγατε; Πως "δεν γίνονται αυτά τα πράγματα στη σημερινή Ελλάδα" θα ισχυριζόσασταν; Πως δεν περιμένατε να φτάσουν εκεί;
Ή θα λέγατε πως τώρα που το είδατε θα πάρετε τα μέτρα σας για να προστατέψετε το Γλέζο; Ή, κάποιος από σας που έχει ξάδελφο αστυνομικό θα έλεγε "και τι ήθελε κι αυτός γέρος άνθρωπος εκεί;".
Ποιός ξετσίπωτος από σας θα έλεγε "και που να ξέρει ο άλλος ότι έχει μπροστά του το Γλέζο κι όχι ένα ανώνυμο γεροντάκι;"
Πού να ξέρει ...αφού η ιστορία τού Γλέζου ακούγεται το ένα χιλιοστό από τις φορές που ακούγεται η ιστορία της Μενεγάκη, του Ψινάκη, του Λαζόπουλου;
Την ίδια ηλιθιότητα δε δείξατε και με το φόνο τού μαθητή; Λήθη και ηλιθιότητα!
Βγάλτε τώρα στα blog σας την επαναστατικότητά σας για 2-3 μέρες, σαν τις μωρές παρθένες. Και μην ξεχνάτε να βάλετε στις αναρτήσεις σας κανένα πιασάρικο επαναστατικό τίτλο, παρμένο από τις εξεγέρσεις των σοβαρών λαών της Λατινικής Αμερικής ... ΒΕΝΣΕΡΕΜΟΣ και ΒΕΡΕΣΕ-ΜΟΣ. Μετά, προς το Άγιον Πάσχα, ξεκωλωθείτε στο φαγητό και το Γλέζο θα τον έχετε ξεχάσει αν σας πουλήσουν τη βενζίνη στο 1,2 ανά λίτρο και βρείτε και καλό κατσικάκι.
07 Μαρτίου, 2010
Βασιλιάς στρατάρχης
Ο Βασιλιάς περίλυπος καθόταν στον παλιό και ξεφτισμένο θρόνο του μιλώντας στον εαυτό του. Οι γύρω του εναπομείναντες πιστοί αυλικοί τον άκουγαν μελαγχολικοί ενώ εκείνος παραληρούσε. Κανείς δεν τολμούσε να θορυβήσει, από φόβο μήπως και το μονόλογο διακόψει. Κεφάλια σκυμμένα και καρδιές ραγισμένες… μόνο στοργή και οίκτο ένιωθαν τώρα γι’ αυτόν. Οι γυναίκες δάκρυζαν στα λόγια του έως ότου στάθηκε ορθός κι άρχισε να υψώνει τη φωνή παραπατώντας:
«Στρατιώτες μου, εσείς,
οι έμπροσθέν μου ιστάμενοι
προστάζω σας να μείνετε σιμά μου
τον ανασφαλή να προστατέψετε
εμέ ,το Βασιλιά σας
Τον εχθρό θα πλαγιοκοπήσουμε ευθύς
τη Σύζυγό μου έχοντας σώα και ασφαλή
Εσείς οι υπόλοιποι στρατιώτες σπεύσετε
να υποστηρίξετε των αξιωματικών τα νώτα
γιατί είναι αυτοί που αφήσαν
πρώτοι και γενναιότεροι
τη ζεστασιά των πύργων,
των μετόπισθεν τη σταθερή γραμμή
Γενναίοι ιππότες τώρα ξεχυθείτε
στο κέντρο του πεδίου της μάχης
ο ένας πίσω από τον άλλον
Τους περίτεχνους ελιγμούς σας
αφήστε να θαυμάσω εγώ
καθώς… δια λόγους στρατηγικής
θα κρυφτώ πίσω από τους πύργους
τις απώλειες του πεζικού μας να μετρώ
Όταν το αίμα που εχύθη αποτιμήσω
Από την αιματοχυσία σαν ικανοποιηθώ
τον εχθρό μας όταν ώριμο δω να παραδώσει
τότε τη συμβία μου φέρτε με τιμές
Με τη Βασίλισσά σας θα σχεδιάσω
το θανατερό της τον τρελό χορό
Αυτή αγέρωχη και άτρωτη θα εξέλθει
στο σχεδόν έρημο πια πεδίο της μάχης
σπάζοντας τις έσχατες αντιστάσεις
Ήγγικεν η ώρα κι η στιγμή που αυτή γνωρίζει
Διαγώνιες κινήσεις- Ώρα του τέλους!
κι ο βασιλιάς των αντιπάλων
αποσβολωμένος κι απροστάτευτος
εμπρός της, αιχμάλωτος, θα υποκλιθεί.»
Εξαντλημένος έπειτα κάθισε πάλι ο άρχοντας εκεί που τον έταξε ο Θεός. Οι πλησιέστεροι τον άκουσαν να ψελλίζει τα τελευταία του λόγια:
« Αχ! Όλα αυτά θύμησες από τα παλιά είναι, αγαπητοί μου. Στοιχειώνουν τις νύχτες των τελευταίων μου των χρόνων …Νεφελώδεις αναμνήσεις έχω. Να έχει κάποια βαρύτητα μια εξομολόγηση από ένα γέρικο μυαλό που έμαθε στη νίκη ή την ήττα, στο θρίαμβο ή στο θρήνο; Περίμενα τόσο πολύ να έρθει αυτή η ώρα των de profundis λόγων!
Ακούστε με καλά και κρίνετε πως θα με θυμάστε κι αν θα πρέπει το Βασιλιά σας να τιμάτε γιατί σύντομα θα φύγω από κοντά σας .
Τώρα που ήλθε το τέλος των μαχών, είναι καθήκον μου να ομολογήσω ότι όλη η περίτεχνη στρατηγική μου ήταν απλή τύχη και ευνοϊκές συγκυρίες.
Τα λαμπερά τρόπαιά μου δεν ήταν παρά λάφυρα που άφησαν -ως άχρηστα- πρώτος και δεύτερος και τρίτος εισβολέας στις ήδη αλωθείσες και ακατοίκητες πολιτείες όπου εισήλθα… θριαμβευτής. Το πλέον κωμικόν εξ όλων ήτο –παραδεχθείτε – πως όλοι σας κάποια στιγμή θα πέφτατε στη φωτιά για μένα και μερικοί από σας, στο όνομα το δικό μου, εσφαγιάσατε άλλους ανθρώπους ή ήσασταν έτοιμοι να σφαγιασθείτε και οι ίδιοι.
Και τι ειρωνεία: Παρ’ όλα ταύτα, η ικανότης μου ως στρατάρχου ουδέποτε, επ’ ουδενί και υπό ουδενός ετέθη υπό αμφισβήτησιν.»
«Στρατιώτες μου, εσείς,
οι έμπροσθέν μου ιστάμενοι
προστάζω σας να μείνετε σιμά μου
τον ανασφαλή να προστατέψετε
εμέ ,το Βασιλιά σας
Τον εχθρό θα πλαγιοκοπήσουμε ευθύς
τη Σύζυγό μου έχοντας σώα και ασφαλή
Εσείς οι υπόλοιποι στρατιώτες σπεύσετε
να υποστηρίξετε των αξιωματικών τα νώτα
γιατί είναι αυτοί που αφήσαν
πρώτοι και γενναιότεροι
τη ζεστασιά των πύργων,
των μετόπισθεν τη σταθερή γραμμή
Γενναίοι ιππότες τώρα ξεχυθείτε
στο κέντρο του πεδίου της μάχης
ο ένας πίσω από τον άλλον
Τους περίτεχνους ελιγμούς σας
αφήστε να θαυμάσω εγώ
καθώς… δια λόγους στρατηγικής
θα κρυφτώ πίσω από τους πύργους
τις απώλειες του πεζικού μας να μετρώ
Όταν το αίμα που εχύθη αποτιμήσω
Από την αιματοχυσία σαν ικανοποιηθώ
τον εχθρό μας όταν ώριμο δω να παραδώσει
τότε τη συμβία μου φέρτε με τιμές
Με τη Βασίλισσά σας θα σχεδιάσω
το θανατερό της τον τρελό χορό
Αυτή αγέρωχη και άτρωτη θα εξέλθει
στο σχεδόν έρημο πια πεδίο της μάχης
σπάζοντας τις έσχατες αντιστάσεις
Ήγγικεν η ώρα κι η στιγμή που αυτή γνωρίζει
Διαγώνιες κινήσεις- Ώρα του τέλους!
κι ο βασιλιάς των αντιπάλων
αποσβολωμένος κι απροστάτευτος
εμπρός της, αιχμάλωτος, θα υποκλιθεί.»
Εξαντλημένος έπειτα κάθισε πάλι ο άρχοντας εκεί που τον έταξε ο Θεός. Οι πλησιέστεροι τον άκουσαν να ψελλίζει τα τελευταία του λόγια:
« Αχ! Όλα αυτά θύμησες από τα παλιά είναι, αγαπητοί μου. Στοιχειώνουν τις νύχτες των τελευταίων μου των χρόνων …Νεφελώδεις αναμνήσεις έχω. Να έχει κάποια βαρύτητα μια εξομολόγηση από ένα γέρικο μυαλό που έμαθε στη νίκη ή την ήττα, στο θρίαμβο ή στο θρήνο; Περίμενα τόσο πολύ να έρθει αυτή η ώρα των de profundis λόγων!
Ακούστε με καλά και κρίνετε πως θα με θυμάστε κι αν θα πρέπει το Βασιλιά σας να τιμάτε γιατί σύντομα θα φύγω από κοντά σας .
Τώρα που ήλθε το τέλος των μαχών, είναι καθήκον μου να ομολογήσω ότι όλη η περίτεχνη στρατηγική μου ήταν απλή τύχη και ευνοϊκές συγκυρίες.
Τα λαμπερά τρόπαιά μου δεν ήταν παρά λάφυρα που άφησαν -ως άχρηστα- πρώτος και δεύτερος και τρίτος εισβολέας στις ήδη αλωθείσες και ακατοίκητες πολιτείες όπου εισήλθα… θριαμβευτής. Το πλέον κωμικόν εξ όλων ήτο –παραδεχθείτε – πως όλοι σας κάποια στιγμή θα πέφτατε στη φωτιά για μένα και μερικοί από σας, στο όνομα το δικό μου, εσφαγιάσατε άλλους ανθρώπους ή ήσασταν έτοιμοι να σφαγιασθείτε και οι ίδιοι.
Και τι ειρωνεία: Παρ’ όλα ταύτα, η ικανότης μου ως στρατάρχου ουδέποτε, επ’ ουδενί και υπό ουδενός ετέθη υπό αμφισβήτησιν.»
Dignitoso pareggio
Le mattinate alla scuola
le cene a casa
ripetute silenziose
i miei amici le mie amiche
vite passate da una vita
fotografie in una scatola
di cioccolatini arrugginita
difficile ad aprire
finestre con i vetri rotti
che le socchiude
un vento freddo
stanze impolverate
con i tappeti avvolti
sedie messe attorno un tavolo
con il portacenere zeppo
e i bicchieri mezzo vuoti
odore di biancheria
che si asciuga sui caloriferi
voci di ragazzi ora cresciuti
andati via per il mondo
spiaggie affollate
al sole del mare Egeo
che adesso danno luogo
alle serate organizzate
di fuochi d'artificio
sui lungomare ed i terrazzi
di citta-porti del Mediterraneo
parlate e discussioni
su argomenti pesanti
senza nessuna conclusione
punti interrogativi
alcuni solo ebbero una risposta
gli altri li cancello' una gomma
Adesso in questo inverno
sdraiato mi copro
con quei ricordi
avendo giocato una partita
di scacchi contro il tempo
che mi ha catturato i pezzi
uno per uno
in questo lungo gioco
che adesso sta per finire
sono stanco per poter vincere
triste per perdere di nuovo
ma altrettanto saggio
per chiedere dignitoso...
un pareggio
Hai sprecato gli anni
| Il tempo e' passato chi ti e' vicino s'e' stancato qualcosa non c'e' piu' in qualcosa hai mancato Come denaro hai speso gli anni con poca saggezza tanti inganni Finestra lucida ti fa da specchio e i rumori dalla strada ti chiamano vecchio Aspettando qualcuno triste ti domandi quanto piu' poveri saranno i domani Si e' fatto buio son venute le notti ti faranno compagnia i tuoi sogni rotti | ||||||||
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)