Είχαμε όλοι τις ιδέες μας, τις σκέψεις μας, τις θέσεις μας. Όπως έλεγε η Μ. Στρίπ "Είχα μια φάρμα στην Αφρική..."
Στο τέλος όλοι στο ίδιο καταλήξαμε: πως μόνο δίκιο δεν είχαμε παρόλο που έτσι μας φαινόταν!
Εσύ ήσουν ανθρωπάκι, έστω Ανθρωπάκι με Α αλλά πάντως ανθρωπάκι. Σού άρεσε να είσαι αρχηγός, να σαν τον Στάλιν αλλά ξάφνου νόμισες πως σαν τον Τσε είσαι, εκ φύσεως. Δεν ξέρω αν κατάλαβες ποτέ πως είχες γίνει Χιτλέρος - έτσι δεν λένε ;...Μυλλέρου 45 (- όχι Μύλλερ 45) ;
Χιτλέρος τραβεστί είχες γίνει, γιατί είχες εκείνο το ηλίθιο χαμόγελο...Δεν είχες το θάρρος να πεις: Χιτλέρος είμαι ρε, και τον πιο αδύναμο από μένα θα τονε σκίσω, τον φτωχόνε θα τονε γα..σω! Αντιθέτως χαμογελούσες με μετριοφροσύνη και όλοι λέγαν μπράβο.
Σού βρήκαν τώρα, λέει, δουλειά. Σκίσε τον ανήμπορο, παρακάτω θα τού πάρουν και τα λεφτά. Θα τον πεθάνεις αυτόν κι αυτόν κι αυτόν...Και θα λες "ήμουνα κι εγώ σκληρός, σκότωσα αυτόν για να σώσω εσένα!"