"Εγώ πιστεύω στο Θεό, δηλαδή σε μια ανώτερη δύναμη!", είπε ο σκύλος. "Και πώς είναι αυτός;" ρώτησε η γάτα. Ο σκύλος είπε "Να, σαν εμένα, κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν, αλλά πολύ μεγαλύτερος από μένα, σαν μια πολυκατοικία ψηλός, στο περίπου".
Πιό πέρα η γάτα άκουσε έναν άνθρωπο να λέει με βαθυστόχαστο ύφος "Ξέρεις, πιστεύω στο Θεό, να, σε μια ανώτερη δύναμη κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν...". Η γάτα ...μάντεψε τη συνέχεια: "σαν μια πολυκατοικία ψηλός στο περίπου θα είναι κι αυτός".
Σαν μια πολυκατοικία και οι δυο;;; Και σε μαύρη θλίψη βυθίστηκε η γάτα, γιατί σκέφτηκε πως ο Θεός τού μισητού σκύλου κι ο Θεός τού ανθρώπου είχαν το ίδιο ύψος. Πάλι η γνωστή ιστορία με τον "καλύτερο φίλο τού ανθρώπου"...
Εεεε... δεν ήθελε η γάτα να συμμετέχει σε τέτοιες εκδηλώσεις γλειψίματος. Έκτοτε λοιπόν συνήθισε να λέει:
"Πιστεύω στο Θεό, βέβαια, μια πολύ ανώτερη δύναμη. Πώς είναι; Σαν εμένα; Κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν; Μα τι λέτε...πώς σας ήρθε; Ο δικός μου θεός είναι ένα πρότυπο θεϊκής δύναμης και θεϊκής ομορφιάς - Ακούς εκεί κατ' εικόνα και...".