Δύο μέρες έμεινε κρυμμένος ο πονηρός ποντικός στο παρατημένο παλιόσπιτο που είχε τρυπώσει. Δύο μέρες παρατηρούσε από την κρυψώνα του τους τρεις γάτους που ζούσαν εκεί μέσα δίνοντας μεγάλη προσοχή στο σαράκι που έτρωγε τον καθένα τους, στις μύχιες σκέψεις τους.
Ο πρώτος γάτος ήταν ένας τύπος που στις κουβέντες τους επανέφερε το ίδιο θέμα: δε μπορούσε να συμβιβαστεί με τη φύση του, ειδικά με το γεγονός πως έπρεπε να τρέφεται με πλάσματα πιό αδύναμα απ' αυτόν, όπως π.χ. τα ποντίκια.
Ο δεύτερος γάτος δεν είχε πρόβλημα μ' αυτό-η φύση του ήτανε. Αυτό που τον απασχολούσε ήταν πως έπρεπε να σκοτώνει και να τρώει πολλές φορές την ημέρα καθ' ότι λαίμαργος. Έψεγε τον εαυτό του γι' αυτό.
Ο τρίτος γάτος δήλωνε πως αυτός δεν ξέρει ποιό είναι το δίκιο, ποιό το άδικο και "καθένας όπως τη βρίσκει, είμαι ...αγνωστικιστής εγώ".
Όταν ο ποντικός βγήκε από την κρυψώνα του, τάχα κουτσαίνοντας, είδε τον πρώτο γάτο και πριν εκείνος τον προσέξει του λέει φωναχτά: "Εσύ, δεν ντρέπεσαι;... έτοιμο σε βλέπω να χυμήξεις σ' ένα αδύναμο κουτσό ποντίκι σαν κι εμένα!". Ο γάτος έκανε στροφή και κι έκατσε σε μια γωνία.
Παραπέρα ο ποντικός είδε το δεύτερο γάτο και του λέει επιτιμητικά: "Ντροπή σου κι εσένα, κύριε, η λαιμαργία σου και μόνο, το βλέπω, θα σ' έκανε να κατασπαράξεις ακόμα κι ένα σακάτικο ζωντανό όπως εγώ!". Όμοια κι αυτός ο γάτος κατέβασε το κεφάλι κι αποχώρησε.
Ο τρίτος γάτος σχεδόν κοιμόταν όταν άκουσε τον ποντικό να του φωνάζει: "Φτου σου κι εσένα που δεν παίρνεις θέση ξεκάθαρη ενώ μπροστά σου βλέπεις ένα πονεμένο ποντίκι που κινδυνεύει από δύο γάτους, σε μια άνιση μάχη!". Ο γάτος ντράπηκε που κοιμόταν κι άρχισε να σκέφτεται τι θά 'πρεπε να κάνει.
Μ' αυτά και μ' αυτά οι τρεις γάτοι θαύμασαν τον ποντικό που τόσα πολλά ήξερε και σιγά-σιγά τον έβλεπαν σαν σοφό ζώο αφού κατάλαβε τόσα πολλά γι' αυτούς από μια ματιά και μόνο...Από την επόμενη μέρα ήδη τον είχαν σαν αυθεντία και του ζητούσαν διάφορες συμβουλές περί ηθικής και όχι μόνο.
Ο ποντικός ζούσε σ' ένα παράδεισο μέχρι τη μέρα που εμφανίστηκε ένας τέταρτος γάτος. Άγρια όψη, πεινασμένο ύφος, δυνατοί μυώνες. Ήταν, ήταν ...η ίδια η φύση του και μόλις είδε τον ποντικό έκανε μια κίνηση όχι και τόσο φιλική. Δε χρειάζονταν άλλα στοιχεία. Ο αδιάβαστος ποντικός έπρεπε μόνο να σηκωθεί να φύγει από το σπίτι. Τσάντα και βόλτα, που λένε.
Την ίδια νύχτα, ξεχνώντας το...κουτσό πόδι, κάτω από το άγριο βλέμμα του γάτου βρήκε μια τρύπα που οδηγούσε έξω από το σπίτι κι εξαφανίστηκε.
---------------------------------------------------------------------------
Αυτή ήταν η ιστορία του όπως μου τη διηγήθηκε ο ίδιος ο ποντικός, όταν ανακάλυψα πως κάποιο τρωκτικό είχε τρυπώσει μεσα στο σπίτι μου και τελικά βρεθήκαμε ο ένας μπροστά στον άλλο.
Αληθινή η ιστορία του;...Δε λέω. Γιατί όχι; Απλά, αυτό που σκέφτομαι είναι αν όντως με συνάντησε τυχαία ή κάπου τρυπωμένος μέσα στο σπίτι μου, μέρες ή και μήνες, με είχε επισταμένως παρατηρήσει και τώρα μου σέρβιρε ένα ωραίο παραμύθι, ένα άλλο "κουτσό πόδι", ένα κουστουμάκι ραμμένο στα μέτρα μου...