Ποιός δεν θέλει να γίνει ένας μικρός σωτήρας; Όσοι θέλουν, μένει μόνο να βρουν έναν ναυαγό, ένα Χριστό πεσμένο μέσα σ' αυτήν την κοσμοπλημμύρα. Οι σωτήρες μοιάζουν με όρνια που κάνουν στροφές πάνω από τα κεφάλια εκείνων που -κατά τη γνώμη τους- τούς έχουν ανάγκη. Τους ...διακρίνουν κάτι τέτοιους. Δεν ταιριάζουν με τους άλλους. Δεν τούς θέλουν τούς άλλους κι οι άλλοι δεν θέλουν αυτούς. Δεν γελούν με τα ίδια αστεία, δεν εκνευρίζονται από τις ίδιες αναποδιές, ξεκουφαίνονται από τις ομιλίες τής πλειοψηφίας, τού Μέσου Όρου, έχουν τούς δικούς τους ρυθμούς.
Η "σωτηρία" είναι πάντοτε η ίδια: "Θα τούς κάνουμε σαν κι εμάς", όχι "Θα τούς κάνουμε να νιώθουν άνετα, όπως εμείς". Θα τούς προσδέσουμε στο άρμα μας, θα τούς βάλουμε στην τροχιά μας, θα μιλάνε σαν εμάς, θα νοιάζονται γι αυτά που νοιαζόμαστε εμείς, θα έχουν ανάγκη αυτά που εμείς έχουμε ανάγκη. Θα τούς αποδείξουμε πως κάτά βάθος δεν ξέρουν τι θέλουν ή πως αυτό που θέλουν, απλά δεν γίνεται. Είναι ανέφικτα τα ζητούμενά τους, αυτά που θέλουν "δε γίνονται...".
Οι σωτήρες σπάνια ζητούν να μάθουν τι ακριβώς έχει ανάγκη ο άλλος. Η σωτηρία περιλαμβάνει "ό,τι προαιρείται" ο σωτήρας, όχι αυτό που έχει ανάγκη ο σωζόμενος. Ο "σωζόμενος", αναγκαστικά, θα παραλάβει αυτό που τού προσφέρεται. Κι αν πάλι δεν έχει ανάγκη τίποτα, πάλι θα πάρει "κάτι". Οτιδήποτε: μια εικόνα τής ζωής διαφορετική - "προσπάθησε να δεις τον κόσμο με άλλο μάτι, δεν είναι τόσο κακός", "μην είσαι συνεχώς οργισμένος", "η ζωή δεν βγαίνει όπως ζεις", "κοίτα αυτό, δες εκείνο", "μην κλείνεσαι στο καβούκι σου, βγάλε το κεφάλι έξω".
Αν είσαι χελώνα, με τα δάχτυλα θα βρουν το κεφάλι σου μέσα στο καβούκι σου κι αφού το πιάσουν, θα το τραβήξουν προς τα έξω. Αν θα προβάλεις αντίσταση, ίσως και να σου το ξεκολήσουν. Είναι αποφασισμένοι οι σωτήρες...