Σταματήστε να γελάτε...Σοβαρά το λέω.
Πώς θα μπορούσα να αστειεύομαι...
έχοντας το φόβο πως κάποιος από σας μπορεί να παρεξηγήσει τη συμβουλή μου, να την περάσει για χωρατό;
Ποιος αντέχει το φόβο μήπως ξαφνικά ακουστεί, μέσα σ' ένα από τα τόσα βασανισμένα ακροατήρια, ο άκαιρος κι απρόσκλητος ήχος ενός γέλιου;
Δεν είναι καιρός ούτε για άλλο ήχο που ίσως θυμίσει γέλιο - ούτε να βήξεις επιτρέπεται.
Υπερκαταναλώσαμε το γέλιο, γελάσαμε ακόμα κι όταν δεν υπήρχε λόγος ή, γιατί να πω ψέματα, όλα έδειχναν πως πρέπει να πέσουμε στα τέσσερα, τρώγοντας τον πολτό που μας προσφέρουν...το βαθύ πιάτο που μας δίνουν με το χυλό που μέσα κρύβει βελόνες και καρφιά;
Επίσης μην μιλάτε...μερικές λέξεις θυμίζουν αμυδρά το γέλιο. Τώρα προέχει να σηκωθείτε -Εγέρθητε! Σ' ένδειξη σεβασμού... Χα! ...Σεβασμού προς εκείνον που θέλει να σας μάθει να μη σέβεστε κανέναν!
"Πώς θα αναπνεύσουμε;", ρωτάτε...φοβάστε μήπως και η αναπνοή σας παρεξηγηθεί, θυμίσει υπομειδίαμα...
Ε! Κοιτάξτε να επωφεληθείτε: Πού και πού, απροειδοποίητα, οι μέχρι χτες Υπηρέτες σας θα ανοίγουν για λίγο τη στρόφιγγα, να φτάσει ως εσάς μικρή ποσότητα από ιλαρυντικό αέριο. Για ένα συγκρατημένο, βραχύ γέλιο...στην ουσία για λίγο οξυγόνο ακόμα.