Ο Νίκος παίρνει τα χάπια του αλλά ακόμα και σήμερα που γιόρταζε δεν ήταν καλά. Ο Νίκος και σήμερα πλενόταν σχεδόν όλη τη μέρα. Όλη μέρα κάτω από το ντους τριβόταν κι ούτε που κατάλαβε πόσο σαπούνι χάλασε.
Τριάντα εφτά χρόνια τραβάει τώρα αυτή η ιστορία. Στην ακτή τής απόβασης περίμεναν οι Τούρκοι. Πάνοπλοι εκείνοι, ανυποψίαστοι οι δικοί μας και αποδεκατίστηκαν. Ο Νίκος την γλίτωσε αλλά τού διπλανού του τα κρέατα πετάγονταν και κολλούσαν απάνω του, στο πρόσωπό του, στα χέρια του. Μέχρι να μπορέσει να τα βγάλει από πάνω του πίστεψε πως, αν δεν σκοτωνόταν, θα περνούσε μια ζωή μ' αυτές τις σάρκες πάνω στο σώμα του.
Ακόμη και τώρα πρόοδο σημαντική δεν έχει κάνει. Πλένεται, για μια στιγμή νιώθει καθαρός, χωρίς ξένα αίματα απάνω του. Ύστερα πάλι αρχίζει εκείνη η μυρωδιά από κρέας, τού έρχεται αυθόρμητα εκείνη η κίνηση που κάνει το κεφάλι όταν σου έρχεται μια πιτσιλιά στα μούτρα ξαφνικά.
Η γυναίκα του τον έχει αφήσει ήσυχο και τα παιδιά του έχουν τις οικογένειές τους. Τον έπαιρναν τηλέφωνο σήμερα, όλοι μαζί, να του ευχηθούν μα αυτός δεν απαντούσε. Σήμερα περισσότερο από κάθε φορά, τριβότανε ώρες ολόκληρες στο μπάνιο, κάτω από τα νερά.