05 Ιουνίου, 2013

Η βιασύνη τής ζωής





Ζω τη ζωή μου στο μάξιμουμ, με χίλια 
Δεν ξαπλώνω ούτε στον οδοντογιατρό 
Βγάζω τα δόντια μου στα όρθια 
Ο πόνος δεν πρέπει να σε βλέπει καθιστό 
ή πρηνή 
Δε χρειάζεται και πολλή ξεκούραση 
η κούραση είναι ντροπή

Ζώντας έτσι, πλησιάζεις σύντομα στο τέλος 
Λες και βιάζεσαι να φύγεις...
Από δω, από κει, από παντού!
Ζώντας σε ψηλές ταχύτητες, ζώντας επικινδύνως, 
Ε;... Το ξέρω.

Μα το αργό, το αβίαστο και το νωχελικό 
έχουν νόημα μόνο σαν σαβουάρ βιβρ, σαν στυλ αριστοκρατικό
Αλλά πάλι...πλησιάζοντας στο τέλος, τι καλύτερο σου απομένει; 
Τι σου ταιριάζει πιο πολύ;

Όλο και πιο πολύ να ζω στο μάξιμουμ, 
να ζω με χίλια. 
Ούτε ξεκούραση
Όχι ανάπαυλα, διάλειμμα ούτε διακοπή.