Ζω τη ζωή μου στο μάξιμουμ, με χίλια
Δεν ξαπλώνω ούτε στον οδοντογιατρό
Βγάζω τα δόντια μου στα όρθια
Ο πόνος δεν πρέπει να σε βλέπει καθιστό
ή πρηνή
Δε χρειάζεται και πολλή ξεκούραση
η κούραση είναι ντροπή
Ζώντας έτσι, πλησιάζεις σύντομα στο τέλος
Λες και βιάζεσαι να φύγεις...
Από δω, από κει, από παντού!
Ζώντας σε ψηλές ταχύτητες, ζώντας επικινδύνως,
Ε;... Το ξέρω.
Μα το αργό, το αβίαστο και το νωχελικό
έχουν νόημα μόνο σαν σαβουάρ βιβρ, σαν στυλ αριστοκρατικό
Αλλά πάλι...πλησιάζοντας στο τέλος, τι καλύτερο σου απομένει;
Τι σου ταιριάζει πιο πολύ;
Όλο και πιο πολύ να ζω στο μάξιμουμ,
να ζω με χίλια.
Ούτε ξεκούραση
Όχι ανάπαυλα, διάλειμμα ούτε διακοπή.