Η τέχνη-F (F-art όπως fart)
------------------------------------
Τελευταία όλοι όσοι ασχολούμαστε με το γράψιμο,σαν χόμπι, σαν πάθος ή και επαγγελματικά ακόμη, βλέπουμε να αναπτύσσεται και να κυριαρχεί ένα είδος, μια νοοτροπία κυρίως στην ποίηση: η λεγόμενη τέχνη-F (τη βάφτισα έτσι κυρίως μετά την ενασχόλησή μου με τα blogs).
Χαρακτηριστικά της τέχνης αυτής, συνοπτικά,είναι:
1.Η εύκολη πρόκληση-σχεδόν εκβίαση-συναισθημάτων μεμψιμοιρίας και κατάθλιψης γύρω απο θέματα μοναξιάς καθώς και άλλων "πιασάρικων" θεμάτων. Αντιθέτως υπάρχει πενία ενασχόλησης με λ.χ. κοινωνικά θέματα.
2.Η υπερβολική ενασχόληση γύρω απο προσωπικά θέματα.
3.Το χάιδεμα των αυτιών με τη μουσικότητα και γενικά με τη μορφή του κειμένου εις βάρος του περιεχομένου το οποίο πολλές φορές αναρωτιέται κανείς ΤΙ θέλει να πει.
4.Η έλλειψη αυτοσχεδιασμού και η κατάχρηση κοινοτυπιών, με αποτέλεσμα σπανίως να διαβάζεις κάτι και να σε παραπέμπει σε κάποιο προσωπικό ύφος. Ολα μοιάζουν να έχουν γραφεί απο τον ίδιο "ποιητή" και κάθε "ποιητής" θα μπορούσε να έχει γράψει οτιδήποτε διαβάζουμε.
5.Πολύ σπάνια θα δει κανείς κείμενα που έχουν σκοπό να προκαλέσουν στον αναγνώστη συναισθήματα που θα δρούσαν σοκαριστικά. Ολοι σχεδόν φοβόμαστε να πούμε στον αναγνώστη κάτι που θα τον δυσαρεστήσει. Η ποίηση που διέπεται απο savoir vivre μοιάζει με κουβεντούλα σε τσάι κυριών.
6.Η υιοθέτηση της αντίληψης οτι ο συγγραφέας είναι ένας φιλόλογος που ξέρει να μιλά σαν λόγιος, χρησιμοποιώντας επι τούτου σπάνιες λέξεις. Ποιητής όμως δικαιούται να είναι και κάποιος αμόρφωτος.