Να μην σε δω να κλαις

Να μην κλάψεις...να μην σε δω να κλαις
με εκείνο εκεί το κλάμα που μοιάζει βρυχηθμός
που οι ανάσες του κυνηγάνε η μια την άλλη
και τα δάκρυά σου τα στήθια σου βρέχουν

Ούτε για κάποιον χαμό μην κλάψεις και
πιο πολύ μην κλάψεις εάν εγώ δεν είμαι εκεί
Μην κλαις για την στολή και την σημαία σου
όταν τις βλέπεις να αλλάζουν χρώμα
Μην πληγωθείς όταν στο φέησμπουκ-άρρωστη
γυμνή φανείς και σε φωνάξουν "βρώμα"
Μην κλαις σαν χαιρετάς την Ελλάδα που πεθαίνει
ούτε δάκρυ για την απελπισία τής αναμονής

Θα πάμε στην Βερόνα, στο Ρόττερνταμ, στο Γκόζο
και ύστερα μια μακριά βαρκάδα στα κανάλια της Μπρυζ
Ενώ γύρω μας οι άλλοι θα μιλάνε... θα μιλάνε...θα μιλάνε...