Αισχύλου ή Θέσπιδος 43, όροφος 3ος (;), γραφείο 5.... 5, για αυτό είμαι σίγουρος, μόνο γι' αυτό. Ξεκινώντας προς τα εκεί τώρα, βλέπω πως βρέχει...ευτυχώς όχι δυνατά. Καλού κακού τηλεφωνώ πρώτα για να ρωτήσω "εκεί πώς είναι ο καιρός;" και ντρέπομαι να ομολογήσω πως ξέχασα την διεύθυνσή σου. Ίσως με πλάγιες ερωτήσεις, εκμαιεύσω μια επανάληψη της ακριβούς διευθύνσεως και δεν χαρακτηριστώ υπερβολικά αφηρημένος.
Βρέχει εκεί, στο ...εεε, στο γραφείο 5; Όχι; Ωραία, ξεκινώ. Περπατώντας σκέφτομαι, μεταξύ άλλων, πάλι ότι σχεδον όλα καθυστερούν σ' εμένα. Έτσι, αυτό που θα έπρεπε να ζω τώρα, θα το ζήσω σε 7 ή 8 χρόνια. Και φυσικά ό,τι αισθάνομαι και ζω σήμερα είναι κάτι που έπρεπε να συμβεί εδώ και 5 ή 7 χρόνια, Ήταν όλη η ζωή μου έτσι, μόνο που νόμιζα πως συνέβαιναν διάφορα περιστατικά, ασύνδετα μεταξύ τους, ετεροχρονισμένα. Όχι, πρόκειται για μια...χρονική καθυστέρηση. Γκροτέσκο και γκραν γκινιόλ...
Νάτο! Θυμήθηκα...Αισχύλου ήταν και όχι Θέσπιδος. Θα ήταν λάθος να ξεκινούσα για εκεί. Αστάθεια στο βήμα, καρδιοχτύπι, βουητό με ειδοποιούν ότι έχασα το δρόμο μου αλλά δε θέλησα να αντιληφθώ το λάθος μου. Ο μνημονικός κανόνας Θέσπις, Αισχύλος, Σοφοκλής με μπέρδεψε. Να σε πάρω πάλι τηλέφωνο...εεε στο κάτω-κάτω μπορεί να είμαι αφηρημένος.
- Ναι , πες μου πάλι την οδο, σε παρακαλώ. Μπερδεύτηκα με το αρχαίο θέατρο. Είσαι στην οδό Αισχύλου ή Θέσπιδος. Χα, μπερδεύτηκα λίγο.
- Μα όχι, μα είσαι χάλια...Σοφοκλέους είπα, 23, στον 3ο. Γραφείο 11.