Αμέσως μετά τον τοκετό, μόλις βγήκε από την κοιλιά τής μάνας του, τέθηκε σε ισχύ το "συμβόλαιό του". Εννοείται το συμβόλαιο που είχαν υπογράψει γι' αυτόν οι γονείς του. Βάσει αυτού έπρεπε εκείνος, το νεογέννητο, να στερηθεί κάθε οπτικό κι ακουστικό ερέθισμα έως ότου θα τον τοποθετούσαν στο ειδικά διασκευασμένο δωμάτιο που προέβλεπε το πείραμα.
Οι προδιαγραφές αυτού τού δωματίου, αν και δεν απαιτούσαν κανενός είδους σπάνια υλικά, παρουσίαζαν κάποια ιδιαιτερότητα: Καθρέφτες επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν αντί τοίχων, πατώματος και οροφής, προβλεπόταν δε η προσεκτική στέρηση ήχου και εικόνας όχι μόνο τις στιγμές μετά τον τοκετό αλλά και καθ' όλην τη διάρκεια τής ενδομήτριας ζωής του.
Πράγματι, η μητέρα από τη στιγμή που συνέλαβε τέθηκε σε περιβάλλον με άριστη ηχομόνωση ώστε να μην επηρεάζεται ηχητικά το έμβρυο. Η επικοινωνία της με τον υπόλοιπο κόσμο γινόταν μέσω ακουστικών από τα οποία μπορούσε να ακούσει τα γύρω της πρόσωπα χωρίς όμως οι φωνές να γίνονται αισθητές από κανέναν άλλον. Οι επιθυμίες τής μητέρας επρόκειτο να κοινοποιούνται γραπτά στους αποδέκτες τους διότι εάν η μητέρα άρχιζε να μιλάει οι δονήσεις τού λάρυγγά της θα δημιουργούσαν ακουστικά ερεθίσματα στο κύημα. Οι απαιτήσεις τού ερευνητικού προγράμματος "Εξάλειψη της Μίμησης" όμως έπρεπε να ικανοποιούνται όλες κατά γράμμα. Το πνεύμα κι ο κωδικός τού προγράμματος ήταν: "Alter Ego"- Ταύτισε τον εαυτό σου με ό,τι συμπεριφέρεται σαν εσένα χωρίς ποτέ να σκεφτείς πως κάποιος σε μιμείται κι ούτε πως εσύ μιμείσαι κάποιον.
Έτσι, το βρέφος-αντικείμενο άρχισε τη ζωή του βλέποντας, όπου κι αν έστρεφε το κεφάλι του, το είδωλό του. Στο δωμάτιο επιτρεπόταν η είσοδος της μητέρας του και τού πατέρα του που το έτρεφαν, το χάιδευαν, το "άλλαζαν" και τού μιλούσαν. Κοιτάζοντας τότε στους τοίχους-καθρέφτες έβλεπε τρεις ανθρώπους γελαστούς σε κάθε καθρέφτη. Έβλεπε έξι μικρά ίδια πλάσματα να κουνάνε χέρια και πόδια ακριβώς όπως κι αυτό.
Όταν έφευγαν από το δωμάτιο οι δυο μεγάλοι κι έμενε μόνος ο μικρός, ταυτόχρονα μ' αυτόν έμεναν μόνοι κι άλλοι έξι μικροί άνθρωποι: από ένας μπροστά, πίσω, δεξιά, αριστερά κι ένας πάνω-ένας κάτω. Κοιτάζοντάς τους καλά παρατηρούσε πως είχαν όλοι τους το ίδιο πρόσωπο, τα ίδια ρούχα. Κάτι τον έσπρωξε μάλιστα και, μπουσουλώντας, σύρθηκε μπροστά από τους καθρέφτες βλέποντας και κάθε ένα από τα άλλα μικρά πλάσματα να έρχεται προς το μέρος του με την ίδια σπουδή.
Όταν εκείνος απομακρυνόταν από τον καθρέφτη απογοητευμένος έβλεπε πως το ίδιο έκαναν και τα άλλα μικρά. Συν τω χρόνω μεγάλωνε το βρέφος αλλά στο "συμβόλαιο" ήταν ρητά απαγορευμένο σ' αυτό το άτομο να κινηθεί, όλόκληρο τον πρώτο χρόνο τής ζωής του, μακριά από καθρέφτες καθώς επίσης να του επιδειχθεί οτιδήποτε έχει σχέση με το φαινόμενο τής ανάκλασης, του αντικειμένου και του ειδώλου.
"Ταύτισε τον εαυτό σου με ό,τι συμπεριφέρεται σαν εσένα χωρίς ποτέ να σκεφτείς πως κάποιος σε μιμείται κι ούτε πως εσύ μιμείσαι κάποιον."- "Εξάλειψη της Μίμησης". Από τις λεπτομερείς οδηγίες (που εις μάτην θα προσπαθούσα εδώ να μεταφέρω) γινόταν φανερό πως επρόκειτο για ακόμα ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο κάποιου φορέα τής Δημοκρατίας τής Δυστοπίας που τελικά ελάχιστη εφαρμογή βρήκε.