Μού άρεσε πάντα να φαντάζομαι
πως θα βρισκόμουν κι εγώ κάποτε
ενάντια σε τεράστια διλήμματα
Ως να λέγαμε:
Πατρίδα ή Θρησκεία;
Ύλη ή μόνο Πνεύμα;
Επιβίωση ή Ευθανασία;
Μα η ζωή μού σέρβιρε μασημένη τροφή
Φαινότανε μονόδρομος η κάθε επιλογή
Φορσέ κινήσεις, που λένε στο σκάκι
Ώσπου, μια μέρα, εδέησε και ρωτήθηκα
Όχι μιά, αλλά πολλές αποφάσεις
Έκλήθηκα να πάρω ταυτόχρονα
Τον φίλον να χαρώ ή τη συμβία του;
Ένοικος πιο καλά ή σπιτονοικοκύρης;
Πειραιώς ή Γιούρομπανκ;
Πού είναι η ηρεμία τού μυαλού μου
Κάποιος ας αποφάσιζε για μένα!
Αμφιβολία έχω για το εάν είμαι σε θέση ψηλά να στρίψω
Και να πιάσω στην πτώση του το κέρμα