10 Νοεμβρίου, 2009

Bandiere Rosse o Nere

Immagine: Bandiere di preghiera - book fotografico di raffaelebrustia
Immagine: Bandiere di preghiera - book fotografico di raffaelebrustia




Voglio seguire bandiere rosse
Voglio seguire bandiere nere
oggi che nessuno segue niente
e tutti stanno fermi li’
immobili a guardare
Voglio seguire forze decise
Distruggere senza costruire
Distruggere senza pensare
Il giorno dopo che faro’
Mi basterebbe devastare
Tutte le faccie dai sorrisi
Darebbe gioia a me bruciare
Solo per vedere grandi fuochi
Che vi fan scappare come topi
Sterminati mentre escono
Dalle loro comode tane
Luoghi d’inerzia mentale
Odore di muffa e di morte
Televisori e cucine
Frigoriferi per i cadaveri vostri
Per mantenervi come mummie
In un museo universale
Dove nel futuro vi guarderanno
Con schifo e curiosita’
Considerandovi una specie
Transitoria dal pianeta
Strani insetti che si son nutriti
Dalle vite dei piu deboli di loro
Piu’ deboli e piu’ idioti
I piu’ refrattarii della storia
Vorrei fare una bella compagnia
Di me e di voi tutti insieme
Chiusi ermeticamente
In una piramide fatta di guano
Lanciata verso le galassie
Con  una lapide
Di plastica con scritto sopra
Eravamo noi
I figli degli dei, i Prediletti.




Ο Ηθοποιός

 Ποιανού ήταν η σκηνοθεσία του όλου έργου;

Έχει συνειδητά επιλέξει εκείνο το ατέλειωτο καθισιό με το τσιγάρο στο στόμα, σίγουρος πως δε θα πεθάνει από αυτό κι ας το υπόσχεται πειστικά το πακέτο απ' τα τσιγάρα του.
Άλλωστε είναι βέβαιος πως δεν είναι του χαρακτήρα του η επίσπευση του θανάτου. Δεν μπορεί καν να καταλάβει αυτούς που βραχύνουν το χρόνο της ζωής τους για σημαντικούς ή όχι λόγους. Όταν θα έρθει η ώρα του όλα θα γίνουν ήρεμα, με το συνηθισμένο τρόπο. Μέχρι τότε υπάρχει χρονος να βλέπει μπροστά, αυστηρά μπροστά, εκεί που στοχεύει η μύτη του. Αν η παιδεία του επεφύλασσε κάτι καλό, αυτό ήταν οι παρωπίδες του.
Την μεγαλύτερη βεβαιότητα θα τη βρίσκει στα παντοτινά αισθήματα που προσφέρει η ζωή, για τα οποία κάτι πλανάται πάντα στην ατμόσφαιρα προβλέποντας πως δε θα υπάρχουν την επαύριο- έρωτες, όνειρα, χρήμα και δόξα.
Θα βαδίζει στους ίδιους πάντα δρόμους όντας το κριτήριο για την ηλικία τους καθώς ο ίδιος θα παραμένει πάντα ο ίδιος, στην ίδια ηλικία, αυτήν της γοητείας του ζεν πρεμιέ.
Σχεδιάζει να βρει κατάλυμα σ' ένα δωμάτιο για μποέμ εργένηδες, σε μια κουφάλα δέντρου ή καλύτερα σε μεγαλοπρεπή έπαυλη με υπηρετικό προσωπικό κάπου στη Β. Ιταλία...Το σημαντικό γι αυτόν είναι να μπορεί να ζεσταίνεται ή να καίγεται στη φωτιά της ματαιοδοξίας του, φωτιά που κρατά ζωντανή τρέφοντάς την με χαρτιά γεμάτα σημειώσεις για την τέχνη του.
Τέλος, υπόσχεση έδωσε στον εαυτό του να εφευρίσκει σενάρια της ζωής του, με τραγικά περιστατικά, δοσμένα σε θεαματικές χορογραφίες, σκηνικά ζοφερά και κοστούμια πολύχρωμα.
Τακτικά ονειρεύεται τον εαυτό του: ηθοποιό ντυμένο στα κίτρινα σαν το Μολιέρο στην τελευταία του παράσταση.