Ήταν πάρα πολύς καιρός που το Ανώτατο Εθνικό Συμβούλιο Ηθικού (Αν.Ε.Σ.Η.) δεν συνεδρίαζε πιά. Το Αν.Ε.Σ.Η. ήταν ένας φορέας και είχε συσταθεί από το έκπτωτο πιά καθεστώς που είχε κυβερνήσει τη Δημοκρατία τής Δυστοπίας πριν πενήντα περίπου χρόνια. Ήταν ο υπεύθυνος τομέας για τη ρύθμιση και διαχείριση τής συναισθηματικής κατάστασης τού λαού.
Η Δημοκρατία τής Δυστοπίας (Δ.Δ.) είχε λάβει σοβαρα υπ' όψη της τη σημασία των αυξομειώσεων στο ηθικό τών πολιτών, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις στις οποίες χρειαζόταν αυξημένη συλλογική προσπάθεια και σύμπνοια, όπως σε πολέμους ή θεομηνίες. Ήταν απαραίτητο άλλοτε να προωθείται προς τα πάνω το ηθικό τού λαού τής Δ.Δ. κι άλλοτε προς τα κάτω.
Ναι, το τελευταίο δεν ήταν κάτι σπάνιο καθ' ότι οι Δυστοπιανοί κατά περιόδους γίνονταν εντελώς αδικαιολόγητα αισιόδοξοι, υπερβολικά γλεντζέδες, σπάταλοι και σε ενοχλητικό βαθμό φλύαροι και θορυβώδεις. Παρ' όλα αυτά, μερικές φορές που το λιγότερο επιθυμητό ήταν η αδράνεια, ο κόσμος αυτός γινόταν οκνηρός, απαισιόδοξος και μεμψίμοιρος.
Ήταν, τώρα, καιρός να μπουν σ' εφαρμογή ξανά οι παλιές μέθοδοι. Ίσως λίγο παραλλαγμένες, όσο το δυνατόν πιό εκσυγχρονισμένες. Ο κυβερνητικός παράγοντας που είχε αναλάβει να επαναφέρει ανασκευασμένες τις παλιές πρακτικές ήταν αποκαρδιωμένος από το τόσο κοινότυπο και πεπερασμένο ρεπερτόριο που είχε να επιδείξει στον τομέα του το Αν.Ε.Σ.Η.
Αφίσες με σκηνές από βομβαρδισμένα τοπία, άνθρωποι που είχαν προσληφθεί από το καθεστώς για να ποζάρουν ως άστεγοι, βουνά από σκουπίδια, τίτλοι εφημερίδων με τη φτώχεια να 'ρχεται, καιρικές προβλέψεις κατακλυσμών ήταν τα όπλα που το καθεστώς χρησιμοποιούσε για να μετριάσει το ηθικό, να φέρει στο συναίσθημα τών πολιτών τη λύπη.
Ο πράκτορας όμως πραγματικά έσκασε στα γέλια μ' αυτά που χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν για να κάνουν όταν χρειαστεί, πιο εύθυμο τον κόσμο και πιο ξεσηκωμένο: Εικόνες από λειβάδια ανθισμένα, χέρια υψωμένα σε γροθιές, τίτλοι εφημερίδων "Θα νικήσουμε!", χάρτινα αγγελούδια, "Ο πόλεμος τέλειωσε" και κηδειόσημα πολλά που είχαν -κάτω από τα ονόματα τών μεταστάντων- συγγενείς πολλούς και ηλικία θανόντων πάντα πάνω από τα εκατό...