18 Ιανουαρίου, 2012

Συμφωνία χωρίς επικοινωνία



Το τραγουδάκι εκείνο αναγκαζόμουν να το ακούσω περίπου πέντε έως εφτά φορές την ημέρα. Δεν πιστεύω πως προοριζόταν μόνο για μένα η τακτική αυτή εκτέλεση. Άκουγα το κομμάτι μια φορά στο ραδιόφωνο τού αυτοκινήτου πηγαίνοντας στη δουλειά, μια άλλη επιστρέφοντας από τη δουλειά και μια φορά σίγουρα άκουγα κάποιον στο γραφείο να το τραγουδά χαμηλόφωνα. Άλλες δυο φορές το έπαιζαν στην τηλεόραση σε διαφημιστικά σποτ. Μια-δυο φορές το άκουγα σαν ringtone από κινητά στο δρόμο κι όποτε πήγαινα για καφέ, το άκουγα κι εκεί. Μισούσα αυτό το άκουσμα κι ένα πρωί, στο γραφείο, ρώτησα τον συνάδελφό μου που το τραγουδούσε, δίπλα στο αυτί μου:
-Κομματάρα, ε;

-Σκέτη αηδία, δεν ξέρω πώς μου κόλλησε...Σού αρέσει κι εσένα;

-Όχι αλλά νόμιζα ότι, όπως στους περισσότερους, αρέσει και σ' εσένα. Το σιχαίνομαι αυτό το κομμάτι, είναι η αλήθεια.

-Σκέψου πως άλλοι το έχουν στο διαφημιστικό τους σποτάκι!

-Από ό,τι έχω καταλάβει, για να είναι πετυχημένο ένα επικοινωνιακό εγχείρημα πρέπει να περιέχει ή κάτι πολύ συμπαθές ή κάτι πολύ αντιπαθητικό έως και πολύ αποκρουστικό. Ένα όμορφο μουσικό κομμάτι ή μια κακοφωνία λ.χ...

-Πιστεύω πως δεν φτάνουν αυτά, πάντως.

-Δηλαδή; Δεν αρκεί να γίνει μια "πλύση εγκεφάλου",για να λέμε όλοι τα ίδια, να ακούμε όλοι τα ίδια, να πιστεύουμε όλοι τα ίδια;

-Δεν μου φεύγει από το μυαλό η σκέψη πως όλα αυτά, τα τραγουδάκια, οι ατάκες, τα σποτάκια, οι λόγοι, δεν έχουν καμία ξεχωριστή δύναμη απέναντί μας. Μας αιχμαλωτίζουν τη στιγμή που είμαστε μόνοι ίσως. Ίσως δεχόμαστε κάτι μόνο από κόπωση ή μοναξιά...

-Άρα λες πως όλες οι ατάκες που καθιερώνονται, που τις επαναλαμβάνουμε εμείς αντανακλαστικά, δεν είναι επιτυχίες τού δημιουργού τους;

-Πάρτο σαν παραξενιά αλλά θα συνεχίσω να πιστεύω πως τα μαζικής εμβέλειας αστεία, τα ανέκδοτα, οι νεολογισμοί, οι χειρονομίες, οι στερεοτυπίες στο ντύσιμο -τελικά όλο αυτό το πράγμα που λέμε μόδα- είναι το απομεινάρι τής αποτυχίας για επικοινωνία.

-Συμφωνώ μαζί σου.

-Πιθανόν. Όμως δυσκολεύομαι να το αντιληφθώ ότι "συμφωνείς-μαζί-μου". Πάντως και να συμφωνήσαμε δεν σημαίνει πως επικοινωνήσαμε. Ίσα ίσα, όποτε συμφωνώ με κάποιον, έχω την αίσθηση πως δεν επικοινωνώ μαζί του.