Σε αυτόν τον κόσμο που είναι ολόκληρος σκηνή θεάτρου, οι ηθοποιοί, κομπάρσοι και πρωταγωνιστής, απροσδόκητα αρρωσταίνουν και πεθαίνουν. Οι αρρώστιες τους...δεν είναι αυτές που τους σκοτώνουν.
Κανείς σχεδόν δεν πεθαίνει από τις νόσους του. Είναι η ανόητη βεβαιότητα που τους κατέχει και η ασφάλεια πως ο εκμηδενισμός τους είναι πλασματικός, πως δεν υφίσταται. Είναι μέρος τού έργου...
Έχοντας μπροστά τους δύο όπλα, ένα αληθινό και ένα ομοίωμα, στρέφουν αδίστακτα εναντίον τους το πραγματικό.
Κανείς σχεδόν δεν πεθαίνει από τις νόσους του. Είναι η ανόητη βεβαιότητα που τους κατέχει και η ασφάλεια πως ο εκμηδενισμός τους είναι πλασματικός, πως δεν υφίσταται. Είναι μέρος τού έργου...
Έχοντας μπροστά τους δύο όπλα, ένα αληθινό και ένα ομοίωμα, στρέφουν αδίστακτα εναντίον τους το πραγματικό.