Μετά μια σειρά δυνατές ξυλιές στο πίσω μέρος τού κεφαλιού του, ο αυχένας του ήταν συνέχεια κυρτωμένος. Μακρύς καθώς ήταν, έμοιαζε λίγο με τής καμηλοπάρδαλης το λαιμό. Εξ αιτίας τών ξεριζωμένων νυχιών τού δεξιού ποδιού του, πατούσε μόνο στο αριστερό κάτω άκρο, πέφτοντας κάθε λίγο στα γόνατα. Το αριστερό του χέρι κρεμόταν παράλυτο από τον σπασμένο του ώμο σαν ξεβιδωμένο. Εύγλωττη που την είχε τη "γλώσσα τού σώματος"! Κι όμως, κάποιος ανέλαβε να τον μάθει να στέκει ευθυτενής, με περηφάνια να βαδίζει για να μην ακτινοβολεί τη μιζέρια αυτή που κάνει τον κόσμο να αγριεύει και να τον χτυπάει κι άλλο.