Αρχηγός

Τίποτα δεν έμεινε, τίποτα και φταίμε όλοι το ίδιο. Ένοχο βλέπεις όπου γυρίσεις το βλέμμα...Ένοχος εσύ, ένοχος και αυτός, ο δίπλα σου. Πέσαμε στην θάλασσα επειδή μας πήρε ο ύπνος.

- Όταν ξύπνησα βγήκα από το καταφύγιο...μετά έλα και εσύ... θα βρούμε την πόλη αυτή κατεδαφισμένη και όμως θα πούμε και οι δυο πως δεν χάθηκαν όλες οι ελπίδες. Το πιο σπουδαίο είναι ο Αρχηγός και εμείς έχουμε ακόμα τον αρχηγό μας ζωντανό. Θα σκεφτεί κάτι-μάς έφερε ως εδώ!
- Ο Αρχηγός δεν μας μίλησε για μεγάλες αξίες, δεν βλέπεις ούτε ελευθερία μάς υποσχέθηκε ούτε δόξα, ούτε τιμές...

- Δεν Τον άκουσα να υπόσχεται λεφτά ούτε δουλειά για όλους
- Μίλησε ώρες ολόκληρες και δεν μας είπε ότι ήρθε να μάς σώσει
- Ούτε πως θα μάς κάνει δυνατούς είπε...ξέρεις εκείνες τις ανοησίες "δεν θα σού δώσω ψάρι αλλά θα σε μάθω να ψαρεύεις"
- Ναι καλά...εγώ αργώ να μάθω και μέχρι να πιάσω ψάρι θα έχω πεθάνει!
- Κανείς δεν μίλησε σαν Αυτόν...κανείς δεν τόλμησε να σταθεί τόσο πιο ψηλά από μας χωρίς να αρχίσει να λέει λόγια παχιά.
- Ούτε εγώ δεν χώνεψα ποτέ τις μεγαλοστομίες, αυτές τις ευκολούρες...δήθεν θυμήθηκα ένα στίχο ενός ποιητή
- Ή τάχαμου βρήκα μια παλιά χωριάτικη παροιμία. Ο Αρχηγός ήταν άνθρωπος σοβαρός.
- ΕΙΝΑΙ, θες να πείς!
- Ναι, είναι. Αλίμονο αν έπαυε να υπάρχει.
- Αν δεν υπήρχε Αυτός δεν θα ήθελα να υπάρχω ούτε εγώ ούτε εσύ ούτε αυτά τα ψηλά τείχη.
- Καταλαβαίνω τώρα γιατί θα μείνουμε όλοι εδώ, αφοσιωμένοι... γι' αυτό το συναίσθημα που δίνει: ότι είμαστε όλοι μαζί ένα πράγμα. Πραγματικό δέος θα νιώσεις όταν κάποιος κακομοίρης θα σε αποκαλέσει περιφρονητικά "Όχλο".