Το μαντρί -για να λειτουργήσει αποτελεσματικά- πρέπει να σε πείσει πως μέσα στους κόλπους του γίνεσαι πολύ πιο δυνατός από ό,τι είσαι μόνος σου. Πολύ πιο δυνατός από τον καθένα που είναι μέλος τού μαντριού. Το δημοκρατικού τύπου μαντρί, ειδικά, σε πείθει πως ο καθένας μπορεί να γίνει αρχηγός τού μαντριού, άρα κι εσύ. Με λίγη εγωπάθεια μπορείς να πιστέψεις πως μόνο εσύ αξίζεις για αρχηγός του. Ε! Το μαντρί έχει και όρια...χάρισμα και κατάρα αυτά τα όρια!
Αυτό που θαύμασα, όμως, στο μαντρί (κάποτε, τώρα μου φαίνεται πολύ μπανάλ και βαρετό) είναι το πόσο ευχερώς και ευρέως δημιουργεί και εκμεταλλεύεται ορισμένα ψευδή αισθήματα (ψευδαισθήματα) εξίσου σημαντικά με τα ψευδαισθήματα τής προηγούμενης παραγράφου. Τέτοια είναι και η εντύπωση ότι τάχα δεν είσαι στο μαντρί, είτε γιατί ποτέ δεν μπήκες είτε γιατί κατάφερες να ξεφύγεις - μαγκιά(!)