20 Ιουνίου, 2013

Ο μεγαλοπρεπής




Είμαι τίμιος, δε σηκώνω κουβέντα πάνω σ' αυτό. Ποτέ δεν λιγουρεύτηκα  200 ή 1000, δε ζήτησα από κανέναν τίποτε παραπάνω από αυτό που ήθελε να μου δώσει. Ίσα ίσα που πολλές φορές σκόρπισα από δω, σκόρπισα από κει...και τις υπηρεσίες μου προσέφερα πολλάκις δωρεάν. Τι είχα να χάσω; Ήταν όμως ισάξια με τών άλλων, η δική μου η γαλαντομία;

Μπάαα...

Τις πιο αλλόκοτες απεργίες ακολούθησα, συμπαραστάθηκα σε τούτους και στους άλλους, οι οποίοι χαίρονταν να ξέρουν πως συμπαράσταση έχουνε από την αφεντιά μου. Από μένα τον τίμιο, τον ιδεαλιστή, τον Τίμωνα τον Αθηναίο. Ποτέ δε ζήτησα πίσω κανένα δανικό πεντακοσάρι και ίσως και χιλιάρικο. Βλέπεις τα ποσά φαίνονταν τόσο μικρά που περισσότερο άξιζε, αντί να εισπράξεις τιποτένιες οφειλές, να αφήνεις πίσω σου μεγαλοπρεπείς χειρονομίες.

Καμιά φορά σκέφτομαι να δοκιμάσω την περιφρόνηση που έχω για το χρήμα...Πόσο εχθρός τού χρήματος θα ήμουνα αν με τη μια βρισκόμουνα χωρίς "χαρτί" στο χέρι;