Έβαλ' ο Θεός

Μην σπιλώνεις αυτό που πρεσβεύεις. Θα στραφεί εναντίον σου.

6-6-2010

Μεγάλος ο τρόμος μου σήμερα ξυπνώντας...Ήμουν σίγουρος πως κάτι είχε συμβεί.

Έκανα μια βόλτα έξω και είδα μαύρα εξώφυλλα εφημερίδων. Δεν λέγανε τίποτα. Μόνο μαύρο δείχνανε.

Έκανα μια βόλτα στα κανάλια και δεν λέγανε τίποτα. Δεν δείχναν τίποτα. Μόνο χρώματα έβλεπα.

Έκανα μια βόλτα στο διαδίκτυο. Έρχεται, λέει, το καλοκαίρι, ήρθε, μα ο καιρός άστατος, συννεφιασμένος, χαλάστρα για πολλούς. Λέγανε κι άλλα, ποιητικά...

Φαίνεται πως το πρωί ξύπνησα τρομαγμένος από κάποιο εφιάλτη όταν με έπιασε εκείνο το συναίσθημα πως δεν μπορώ να κινηθώ, πως η φωνή μου δεν ακούγεται, πως βρίσκομαι σε  κατάσταση οργής.

Τέλος, φώναξα αλλά πάλι δεν άκουσα απάντηση. Όλα ήταν, φαίνεται, όπως χτες...

Κι όμως, στ' όνειρό μου, είχα δει ένα έγκλημα. Έγκλημα σε τόπο βουβό, με ψηλό χορτάρι και αγελάδες τριγύρω που μασουλούσαν κοιμισμένες.

Έκανα θόρυβο πολύ και αδίκως. Ίσως μ' ακούσαν μερικοί.

Ζητώ συγγνώμη. Έκανα λάθος. Μπέρδεψα τον εφιάλτη με τη ζωή.

Έβλεπα στον ύπνο μου σφαίρες από όπλα να διαμελίζουν, να κονιορτοποιούν ένα ήδη νεκρό πουλί.