Ο τύραννος, τις περισσότερες φορές, δεν διακρίνεται εύκολα: δεν φοράει μεταξωτά ρούχα (αντιθέτως καμιά φορά είναι πολύ πρόχειρα ντυμένος), δεν στολίζεται από βαριά δαχτυλίδια, δεν μοιάζει βασιλιάς. Κορώνα, τιάρα δεν φοράει, δεν είναι εύσωμος κι επιβλητικός ή τρομερός στην έκφραση, κεραυνοβόλος στο θυμό του...
Τις πιό πολλές φορές, εκείνος που μας τυραννά είναι ένα ανθρωπάκι αξιολύπητο, ζαρωμένο, πληγωμένο, αδύναμο να αντεπεξέλθει στη ζωή. Ένα ανθρωπάκι που μπορεί να το πάρει ο αέρας και να το πετάξει μακριά. Κάποιος που έχει καταφέρει να πείσει όλους τους γύρω του πως δεν πρέπει να τον στενοχωρούν...
...γιατί είναι ΚΡΙΜΑ, ΝΤΡΟΠΗ, ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ...
Ε, αυτός πολλές φορές είναι ο χειρότερος ο τύραννος, ο τύραννος που κανείς δεν σκέφτεται να "φονεύσει". Έχει την ίδια έμπνευση να σε κοιτάξει στα μάτια και να πει:
"ΚΙ ΕΣΥ, ΤΕΚΝΟΝ ΒΡΟΥΤΕ;"