Τα μυστικά δεν μένουνε για πάντα εκεί όπου ειπώθηκαν ψιθυριστά, επιφυλακτικά, από πρόσωπα φοβισμένα με βλέμματα καχύποπτα να κοιτάζουν προς το παράθυρο. Μόλις οι συνωμότες κλείσουν πίσω τους την πόρτα, τα μυστικά αρχίζουν τις παρέες με τα όνειρα. Παλεύουν σαν τα νήπια και κάνουν φασαρία.
Έξω από το δωμάτιο και πάνω από το παράθυρο δυο πουλιά έχτισαν φωλιά...Φασαρία γίνεται εκεί έξω όπως και μέσα φασαρία γίνεται πολλή, ώσπου έρχεται η νοικοκυρά κι ανοίγει το παράθυρο να πάρει το δωμάτιο αέρα. Στην ράχη τους τα πουλιά παίρνουν όνειρα και μυστικά. Τα σκορπάνε ολόγυρα φτερουγίζοντας μακριά....
Ζήτω για τα όνειρα, κρίμα τα μυστικά!