Αν στο δρόμο σου συναντήσεις κάποιον που ισχυρίζεται επίμονα πως είναι Άγιος, ζήτησέ του να σου το αποδείξει κάνοντας ένα θαύμα. Αν το κάνει το θαύμα τότε πλάκωσέ τον στο ξύλο διότι σε κοροιδεύει: Κανένας πραγματικός Άγιος δεν θα ξέπεφτε τόσο χαμηλά.

Η Ηθική της Αναγέννησης

Η ελευθερία κι η πρόοδος φτάνουν στην πόρτα σου διαστρεβλωμένες από δολοφόνους με πολυτελείς λιμουζίνες και τηλεοπτικά συνεργεία. Ο πολιτισμός της ευγένειας και της κατανόησης βάζει αγκαλιά Χίτλερ και Γκεβάρα. Αν είσαι δολοφόνος σε μεγάλη κλίμακα πάντα βρίσκεις μια θέση στην ιστορία ή στα πακέτα με τα πούρα από την Κούβα και τις κωμωδίες με παρανοικούς δικτάτορες. Σαν τα μικρόβια διατρέχεις την υδρόγειο,yersinia pestis στο δρόμο του μεταξιού, αφήνοντας πίσω σου την καταστροφή και το λοιμό.

Η Αναγέννηση, από μπροστά, φαίνεται χαριτωμένη δεσποσύνη σκεπασμένη με πέπλα ενώ απ'τον καθρέφτη πίσω της αποκαλύπτεται η άλλη της όψη: φορά φτηνές ζαρτιέρες βρώμικης πόρνης, ευκαιριακής. Περνώντας θα ετοιμάσει το δρόμο για το νέο Μεσαίωνα όπου καθένας θα είναι ελεύθερος να πει τη γνώμη του χωρίς επιλογή όμως για τον προσωπικό του Γολγοθά. Θα πορευτούμε όλοι υποχρεωτικά στα ίδια χνάρια, του ίδιου Ιησού ο οποίος σκύβει στοργικά πάνω στα σώματα των αυτοχείρων που βρίσκονται νεκροί σε μικρά διαμερίσματα απόγνωσης με θηλειές και σύριγγες ινσουλίνης στο πάτωμα πλάι τους.

Αφού έτσι είναι η ροή των πραγμάτων δε φοβάμαι κι ούτε εξοργίζομαι με την έλλειψη μόρφωσης και παιδείας. Αντίθετα χαροποιούμαι στη θέα της επέλασης των στρατιών των εφήβων με το θόρυβο που κάνουν οι ρόδες των skates τους ενώ εκείνοι σιωπούν αδυνατώντας να απαντήσουν στις πιό στοιχειώδεις ερωτήσεις της ιστορίας : Ποιός, τι, που , πότε και γιατί;
Όντας πιά κι ο ίδιος ήδη πολύ ξεπερασμένος, αρκούμαι να κοιτάζω από μακριά αυτή την άρνηση της ιστορίας, να οσφραίνομαι με αγαλλίαση τη μυρωδιά που βγαίνει απ' το χώμα όταν κάποιο παλιό κτίριο κατεδαφίζεται.

Είναι τόσο όμορφο, μερικές φορές, να βουλιάζεις σε ένα τέτοιο ωκεανό αγνωστικισμού και άρνησης των πάντων!