05 Μαρτίου, 2024

Θυμάμαι ακόμα



Το θυμάμαι ακόμα

το καμπαναριό του χωριού να φτάνει στην δική μας ταράτσα

τους περιπάτους τα απογεύματα του Σαββάτου στην  grande piazza

με τα αγοράκια που κοιτούσαν τις κυρίες αφηρημένα


Τα θυμάμαι ακόμα 

τα ζωντανά να κατεβαίνουν την νωπή κατηφόρα

μουγκρίζοντας από τον φόβο και γλιστρώντας

ενώ η φωνή του βοσκού χανόταν μες τις κουδούνες


Το θυμάμαι ακόμα

το σχολείο που όλο τού λιγόστευαν οι τάξεις

τα άχρηστα θρανία γίνονταν ξυλεία, καίγονταν μύριζαν χαρτί

χαρτί με γνώσεις, χαρτί με παρτίδες ναυμαχίας, χαρτί με νότες 


Σε θυμάμαι ακόμα

κι εσένα μπροστά στην τηλεόραση να δακρίζεις

να κλειδώνεσαι στο μπάνιο με τις ώρες

και στα τηλεφωνήματα να μου μιλάς γιά τη ζωή




20 Φεβρουαρίου, 2024

Κοινό αίμα

 Καημένα τα μάτια σου που, ευκολόπιστα κι αγαθιάρικα, αυτά μάλιστα, στράφηκαν στα τέσσερα σημεία τού ορίζοντα κοιτώντας εκ περιτροπής προς το βορρά, τη δύση, το νότο, την ανατολή και πάλι το βορρά...Μέχρι που ανακάλυψες πως αν για κάπου αποδράμε, αυτό το "κάπου" πρέπει να είναι μονάχα η πατρίδα. Δεν αξίζει ν' αποδρά κανείς γι' αλλού. Εξοδος και Ιουδαίοι.


Βέβαια θα πίστεψες πως αν δεν φεύγει κανείς με όνειρα περήφανα, με όνειρα λαχτάρας, τότε δεν αξίζει τόσο να σπάει το κεφάλι του για να βρει πού να πάει και πώς. Σωστά...με επιπολαιότητα, μωρέ, πως μπορείς να ευτελίζεις μια φυγή, την υπέρτατη καλλιτεχνία που υπάρχει πριν το τέλος μιας ζωής;

Πάει καλά ...μάλλον δεν είχα καταλάβει πως για μεγάλα πράγματα άξιος ποτέ δεν ήσουν κι ούτε ποτέ θα 'σαι. Η μητέρα μιας μετριότητας μισή μετριότητα αξίζει. Το ταξίδι τής απόδρασης, εκείνο το τιμημένο σαν χαρακίρι, λίγοι μόνο πια αξίζουμε να το κάνουμε. Μα πρώτα ας αποκόψουμε τις ρίζες, ας μην κυκλοφορεί κοινό αίμα ανάμεσά μας. Όσο στο αίμα μου κυκλοφορούν υπνωτικά και αλκοόλ, εμβρόντητος θα μένω και στους περιπάτους μου τραίνα που περνούν θα ακούω, ενώ ξυπόλητος θα περπατώ στις παραλίες. Και η βάρκα μου θα μένει κάπου εκεί δεμένη.



14 Ιανουαρίου, 2024

ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΙΟ


Έχουνε δίκιο, ναι είναι αλήθεια

Λένε πως είναι χιλιοειπωμένα όλα όσα γράφεις και μας λες και τραγουδάς

Ιστορίες για μοναχικούς ήρωες, μωρές παρθένες μα και γυναίκες του τμήματος ηθών

Λίγο μυστήριο ποτέ δεν λείπει ούτε όμως φτάνει τώρα για να μας ξαφνιάσει

Συγκινήσεις χτίζεις με τα στιχάκια που δάκρυα στα μάτια δεν μας φέρνουν πια

Ιστορίες για πολεμιστές πάνω σε κάστρα, όμορφες πριγκίπισσες και σαλόνια αχανή

 

Μοιάζουν όλα αυτά να κλαίνε, να ξεθωριάζουν, να περιμένουν πότε θα ξεχαστούν

Οι αγάπες περιμένουν νέα ζευγάρια, όνειρα άλλα που δεν μπορείς εσύ να φανταστείς

Γύρισε πίσω στον δικό σου κόσμο, στο πρώτο αυτοκίνητο και στα κορίτσια που σε κοιτούσαν ντροπαλά

Στους παλιούς σου φίλους, στους παλιούς εχθρούς σου

Αναμνήσεις όλα… όλα φωτογραφίες μιας ηλιόλουστης παλιάς αυλής. 

18 Δεκεμβρίου, 2023

Μου το έστειλαν

 Η ΑΠΟΛΥΤΗ παρακμή του δυτικού πολιτισμού είναι γεγονός αναντίρρητο και χωρίς επιστροφή. Ο διάσημος δημοσιογράφος , Giulio Meotti , του II Foglio,σε άνάλυσή του επισημαίνει τα εξής : << Ο προοδευτικός δυτικισμός , είναι η γεροντική ασθένεια της Δύσης που νομιμοποιείται μόνο από την πολιτιστική καταστροφή που προκαλεί και την αγανάκτηση που ελπίζει να επιδεινώσει , ενώ ισχυρίζεται ότι εργάζεται για το καλό. Η απελπισία μεταμφιεσμένη σε θετική σκέψη , το χαμόγελο ενός κλόουν σε ένα πρόσωπο τρόμου. Το γκρέμισμα των αγαλμάτων των μεγάλων ανδρών της δυτικής ιστορίας , η λογοκρισία των ΄΄ ανατρεπτικών ΄΄ λέξεων , η φίμωση των δασκάλων που φοβούνται ότι θα κτυπηθούν με τα σιδερένια ρόπαλα της ιδεολογίας της στιγμής , το μίσος για τους κλασικούς και τα αριστουργήματα της λογοτεχνίας με το πρόσχημα ότι παραδίδουν ρατσιστικά , σεξιστικά , μισογυνικά , φαλλοκρατικά , ξενοφοβικά στερεότυπα , οι ποσοστώσεις μαύρων στην τηλεόραση , στον κινηματογράφο , στις ορχήστρες, παντού ...οι επίσημες αμοιβές για τους δημοσιογράφους που παρέχουν φτηνή προπαγάνδα στη δημόσια υπηρεσία ... η τυραννία των παιδιών που δίνουν ηθικά μαθήματα στους ενήλικες ... η καταστροφή της γλώσσας μέσω της περιεκτικής γραφής , αποτελούν τα εμφανή σημάδια ότι ο ευρωπαϊκός ΄΄ πολιτισμός ΄΄ βρίσκεται στο ναδίρ της παρακμής του >>. Εμείς να σημειώσουμε πως η κύρια αιτία της κατάρρευσης του είναι η παραχάραξη του Χριστιανισμού και η απεμπόλιση του Χριστού απο τη ζωή των δυτικών !