Υπ(έ)γραψε, ρε!

Ακόμα κι αυτό βλέπω να έχει ατονήσει σήμερα...Τις παλιές καλές εποχές ήσαν πολλοί εκείνοι οι οποίοι ήξεραν να χρησιμοποιούν σαν όπλο την ανωνυμία. Η απάντηση (κοινότυπη είναι η αλήθεια) ήταν:

"Λεονταρίζεις πίσω από ένα λάπτοπ, κάνεις το μάγκα κρυμμένος πίσω από την ανωνυμία σου. Ου να μου χαθείς..."

"Πες μου πού κάθεσαι, να δώσουμε ραντεβού...να δούμε πόσο μάγκας είσαι!"

"Να δώσουμε, ρε...να σού βάλω το πληκτρολόγιο στον κ..ο!... Αν δεν στο βάλω, να μην με λένε patataki"

"Εγώ έχω μια ιστορία στον κυβερνοχώρο... aklasti_ellinara με λένε..."

"st@rxidi@ mou...:(...."

Πέρασε μετά ο καιρός...κάτι άρρωστοι που με είχαν βρίσει κουράστηκαν, πήραν θεραπεία ή νοσηλεύτηκαν. Άλλοι κατέληξαν να με διαβάζουν -κρυφά βέβαια. Δεν τους λέω τίποτα. Πλανημένοι ήταν, επαναστάτες  XXL, ποιητές βρωμιάρηδες, ψωνισμένοι. Κάθε τόσο στέλνουν μέηλ προσκλητήρια για συμμετοχή σε φόρουμ...Έβγαλα βιβλίο, θα βγάλω τα μάτια μου...

Τους έχω γράψει κι εγώ σχόλια με το πραγματικό μου όνομα, στις αναρτήσεις τους αλλά πωρωμένοι όπως είναι, διαμαρτύρονται:
"Γράφεις ανώνυμα τι είναι αυτό το ονοματεπώνυμο;;;"

Τους υπογράφω cloudsinthemirror και ησυχάζουν... "Τώρα μάλιστα, ξέρουμε ποιος είσαι! Τι κάνεις, ρε μεγάλε;"

Il postino